Family Planning

Nee, schrik niet, ik ben niks van plan. De politici in Beijing wel. Die willen het een-kind-beleid voortzetten. Ondanks dat het oudere deel van de bevolking snel groeit en er bovendien inmiddels een scheve balans is ontstaan tussen de man-vrouw verhouding in dit land. Het aantal mannen is momenteel opvallend groter dan vrouwen (ca 120:100), omdat veel families zoals bekend de afgelopen jaren bij voorkeur een jongen wilden hebben (en dat met abortussen voor elkaar hebben gekregen). Daar heb je meer aan, is de algemene opinie, zeker in landelijk gebied: een man is een goede werkkracht en bovendien heb je er een hulpje bij in huis als hij trouwt. Het is gebruikelijk dat de vrouw bij de familie van de man intrekt, zodat er voor de ouders van de man gezorgd wordt. Ook een aantal van mijn (vrouwelijke) docenten leeft zo. Ze hebben een goed zelfstandig leven en inkomen, maar wonen onder een dak met schoon papa en mama.
Momenteel speelt het probleem dat jongens geen vrouw meer kunnen vinden, omdat er eenvoudigweg niet genoeg zijn.

Desondanks heeft de regering het plan om haar eenkindbeleid wil voortzetten. De bevolkingsgroei in de grote steden is nog steeds enorm en ze wil die beperken. Ze heeft zichzelf ten doel gesteld om de bevolking van Beijing bijvoorbeeld niet boven de 18 miljoen uit te laten komen voor 2020 (nu 16 miljoen). Maar volgens de huidige statistieken gaat dat niet lukken. Vandaar dat ze nieuwe, met name economische, maatregelen bedenkt. Op dit moment kan je in China best meer dan een kind hebben, als je maar betaalt. Per kind krijg je een boete, gebaseerd op het gemiddelde inkomen per jaar. Dat gemiddelde inkomen varieert van ca 2400 euro in Beijing tot ca 1000 euro voor landelijke gebieden. De boete is meestal 3 tot 8 keer dat bedrag.

Een deel van de bevolking is het niet eens met deze regeling, omdat het rijke Chinezen in staat stelt om meer kinderen te krijgen, voor een relatief laag bedrag. Vandaar dat bepaalde provincies enn steden nu het voortouw hebben genomen en flink met boetes zijn gaan strooien. Een ondernemer in Hubei, een provincie die aan Beijing grenst, kreeg onlangs een boete van 76.000 euro. Het rechtssysteem biedt die mogelijkheid, de provincies kunnen redelijk autonoom beslissingen nemen over bepaalde onderwerpen.

Ik vroeg laatst aan een Chinese vriend of ze naast hun dochter van zeven nog een kind zouden willen hebben. Zij zijn voor Chinese begrippen welgesteld en kunnen zich gemakkelijk een tweede kind veroorloven. Maar voor hem was het geen issue. Hij is zo gewend aan de situatie van 1 kind (zijn vrouw en hij zijn ook beide enigkind) dat ze er eigenlijk niet eens aan denken om een tweede te nemen.

Ik had gedacht dat (enig)kinderen verwend zouden zijn door de aandacht die ze van hun ouders krijgen, maar die indruk krijg ik niet. Wel zijn veel mensen ambitieus, in de zin dat ze een positie willen bereiken waar veel geld in te verdienen valt. Ouders stellen aan het kind voor Nederlandse begrippen hoge eisen op het gebied van studie en positie.