De winter komt eraan. Het vriest hier inmiddels s nachts. Onze juf staat voor de klas met haar jas aan. Ik probeer me nog even met lagen truien warm te houden. Ik ga morgen mijn nieuwe jas ophalen; hij is speciaal op maat gemaakt en met dons gevuld. Wanneer ik hem draag zie ik eruit alsof ik een slaapzak aan heb.
Voor de mensen in mijn woonbuurt is het tijd is om groente in te slaan. Populair en goedkoop deze tijd is prei en Chinese (...) kool. Om de hoek van mijn hutong, in een van de drukste straten va de stad, ligt al een week een enorme stapel groente. Diverse keren per dag komt een vrachtwagen nieuwe groente brengen. Wat nog over is van de vorige dag wordt onder een zeil gelegd. 's Avonds wordt dat onbewaakt achter gelaten, niemand die eraan zit. De meeste mensen komen met een fiets of een fietskar of zo'n bejaardentas op wieltjes en proppen die helemaal vol. Het ruikt op straat erg lekker naar verse prei. Mijn buren zijn er onlangs ook heen geweest en in onze courtyard ligt nu overal prei en groente. Ik vroeg me af hoe een relatief klein gezin zich door die enorme stapel heen werkt, zonder dat het op korte termijn bederft. Maar inmiddels is me duidelijk hoe het zit. En ook waarom er zelfs hun kool in mijn (!) zonnige vensterbank uitgestald was. Ze drogen het voor de winter, zouten het en maken het dan in.
NB Op de foto het hek van mijn overburen. Elke plek wordt benut om de groente te drogen.
No comments:
Post a Comment