Luxe en mooie rotzooi

De afgelopen week ben ik niet in mijn eigen huis geweest. Ik ben tijdelijk ingetrokken bij twee klasgenoten; eerst 2 dagen bij Henk en vervolgens een paar dagen bij Susanna. De reden was dat ik de huisbaas gelegenheid wou geven om de klussen die nog in mijn huis gedaan moesten worden te regelen. En ik had geen zin om met mijn spullen tussen de klusjesmannen en het stof te zitten. Ik heb mijn boel dus een week geleden opgepakt (en merk dat ik al aardig aan het verzamelen ben gegaan, ik heb inmiddels vele kilo's extra spullen dan waarmee ik over de grens kwam).

Van mijn hutong, een van de volksbuurten in de binnenstad, ben ik in de loop van de week verhuisd naar de compound van de Finnen Susanna en Wesse en hun kinderen, in het noorden van de stad. Letterlijk een wereld van verschil met mijn woonplek. Ik wist niet wat ik zag toen ik met de taxi en mijn zooi aankwam; een soort villadorp van Engelse huizen, brede straten, veel bomen en erg veel westerse gezichten. De enige Chinezen die er rondlopen zijn de bewakers en de ayi's (huishoudelijke hulpen). Het is een soort permanent vakantieparadijs met zwembad, sauna, tennis- en squashbanen, restaurant, kapper etc. Als je geen zin hebt hoef je nooit buiten de muren van de Beijing Riviera te komen, zoals deze compound heet. Alles is binnen handbereik. Een Nederlander uit mijn hockeyteam hier, die zelf ook in een soortgelijk park woont, noemt het de 'campings' van Beijing, omdat ze enigszins buiten de stad liggen.

Elke ochtend zoeven de auto's met chauffeur door de straten. Ik heb ook een dag of 5 meegeleefd in deze expatbubble, een wereld ver van de Chinese realiteit, maar erg gerieflijk. s Morgens zaten we met zijn vijven in de MPV Buick, en werden door een chauffeur naar resp werk (Wesse, haar man), universiteit (Susanna en ik) en school (Jusu van 13 en Veeti van 9) gereden. Al heb ik nu wel weer erg veel zin om op mijn fiets naar de universiteit te rijden.

Ook de supermarkten rondom de compounds met vers bruin brood en Nederlandse, Finse en weet-ik-wat voor kazen waren een aangename verrassing.

Ik was verbaasd over mezelf, heb gewoon een week in een Fins gezin geleefd, zelfs Susanna geholpen om de kinderen uit bed te jagen s morgens. Echt een superleuk en hartelijk gezin waar ik me erg op mijn gemak voelde. En dat terwijl we elkaar eigenlijk maar 3 weken kennen. Op een of andere manier zijn die kennelijk zo intensief geweest.

Samen met Susanna en Veeti ben ik op zondagochtend om 8.00 uur naar de antiekmarkt geweest (zie foto's). Fantastische plek voor mij met al die oude troep. Heb een ... theepot gekocht.