wachten

Ik zit al 4 uur op het vliegveld van Beijing te wachten met een collega. Het is nu 8 uur s avonds en we zouden al om 5 uur vliegen naar Guangzhou (Canton) in het zuiden, om daar de komende dagen een training/workshop te doen. Ik heb er al eerder over geschreven, we trainen 24 stewardessen van China Southern Airlines. Ze krijgen 3 dagen les in theecultuur en theeceremonie van mijn 2 collega's. Zij werken bij Wuyutai als thee-kunstenaars (letterlijke vertaling uit het Chinees). Het zijn dames die met een theeset heel geduldig en elegant thee kunnen maken. Ja, en wat doe ik daar dan? Toen Wuyutai de tender won, hebben ze waarschijnlijk gezegd dat ik hen kan helpen om de stewardessen wat theevocabulair bij te brengen, in het Engels dan. Want dat zullen ze gaan gebruiken in de first en business class bij het schenken van de thee.

Ik ben de afgelopen dagen bezig geweest met de voorbereiding en ben erachter gekomen dat er weinig voor te bereiden was. Ik had een aantal vragen aan mijn collega's gesteld om te vernemen wat zij nu gaan doen. Ik had namelijk het idee dat ik pas wat kon gaan voorbereiden als zij mij zouden vertellen wat de inhoud van hun presentatie/workshop is. Zeker gezien het feit dat mijn aandeel mn bestaat uit het vertalen naar het Engels en het aanpassen aan buitenlandse passagiers. Al weken ben ik aan het peuteren en doorragen. Maar ik heb daar geen goed antwoord op gekregen. Dus het wordt een grote improvisatie deze dagen.

Uitnodiging, leuk als je tijd hebt om langs te komen !!

Vandaag email verstuurd:

Date: Thu, 27 Aug 2009 16:13:23 +0800

Subject: Marielle and Miguel Birthday Party

Hello dear friends,

Warm welcome to everyone on Saturday 5th September. 

To celebrate the cooler season, to welcome friends back in Beijing, to say goodbye to some (temporarily), to enjoy making music in a hutongbar and also to face our serious age...

We invite you to come over to Fangjia Hutong 12, from 8 pm. Rooftop view guaranteed. 

If you feel like playing music, bring your accordeon, violin, electric guitar or incredible voice. 

We will prepare sangria according to a secret Spanish family-recipe. 

Great to see you!!

Please let us know if you will be there. 

See you next week, 

Miguel and Marielle

How to get there:

Fangjia Hutong 12 is just north of Beixingqiao metro station (line 5). Take exit A and walk north. Its is the third hutong on the left. Inside Fangjia Hutong, walk for about 100 meter, the cafe (nr 12) is on your left. 

Telefoonnummers gezocht

Ik ben ongeveer 200 telefoonnummers kwijt. Wil je svp je telefoonnummer aan me mailen, graag zowel vast als mobiel. Ook adressen en verjaardagen zijn handig, die heb ik namelijk ook niet.

Wat is er gebeurd: ik heb een nieuwe mobiele telefoon gekocht en bij het overladen van contactpersonen van mijn oude naam mijn nieuwe telefoon is meer dan de helft gewist.
Ja jammer. Maar wellicht helpt deze oproep een handje.

Kantoor

de marketing afdeling, met vissen in de vijver op de voorgrond. de gang met rode kerststerren bij 40 graden.
de sales afdeling met meneer zhang en meneer zhang (inderdaad een veelvoorkomende naam). mijn werkplek.

Graduation of the three blondes

Ik, Susanna (Finland) en Anne (Estonia)

'Graduation'

Susanna logeert hier inmiddels een paar dagen. Ze is mijn Finse vriendin, ook studiegenote, maar ze is onlangs al definitief teruggegaan naar Finland. Nu is ze tijdelijk over uit Finland, omdat we morgen onze 'graduation' hebben. Een soort officieel evenement met diner etc etc.
Beetje rare dag voor zo'n evenement, een maandag. Ik heb vanmorgen een aanbetaling gedaan met Susanna bij een bar in een hutong hier in de buurt, waar we naartoe gaan na het diner. Onze groep bestaat uit 28 man, maar alle deelnemers (ook voormalige) aan het programma zijn uitgenodigd, dus morgen zitten we er denk ik met 200 man ofzo. Daarna hier in de buurt dus naar een cafe, op een binnenplaats. Cafe maakt deel uit van een cultureel complex, met een (moderne) danstheater. Echter een geweldig mooie ruimte met een vlakke vloer theater, die officieel gisteren geopend is en waar ik de komende tijd heel vaak te vinden zal zijn denk ik. Deze week zijn er zelfs workshops met Nederlandse choreografen Leine & Roubana an Anouk van Dijk. Ze werken samen met de Beijing Dance Company en overdag zijn ze aan het oefenen en kan je gaan kijken. Ik ontmoette eergisteren de directeur van dit gezelschap en die was ook helemaal enthousiast over zijn nieuwe plek, schudde mijn hand en hoopte dat ik veel zou komen kijken. Reken maar.

Verder is het ook een beetje verdrietige tijd nu. Veel mensen gaan terug naar Europa, voor een vakantie of voor langere tijd. Eerlijk gezegd denk ik dat maar een handjevol echt hier zal blijven. Heb me de afgelopen tijd erg gehecht aan een groep mensen hier. We zagen elkaar een paar keer per week, om samen te eten, op pad te gaan en te horen over elkaars leven en plannen. Het is eigenlijk mijn familie hier. Ik ga ze missen.
Dat is vreemd aan het leven hier, je weet nooit hoe lang de buitenlandse bewoners van Peking blijven. In die zin zijn de vriendschappen hecht maar mogelijk ook kort. Mensen worden teruggeroepen of gaan naar een ander land om verschillende redenen. Maar goed, het is zoals het is en ik zal wel zien wie er allemaal terugkomen. Heb inmiddels buiten de METP-clan ook wat mensen leren kennen met wie ik het goed heb. En alhoewel momenteel nog veel onduidelijk is , ik weet een ding zeker en dat is dat ik wil blijven.

Over een paar weken komt bovendien Echte Familie over, mijn moeder komt langs voor mijn verjaardag. Dat is heel bijzonder en ik kijk er naar uit. Ook heerlijk is dat we samen naar Japan gaan voor 2 weken. Iets wat ik al erg lang wil en waarvan ik zeker weet dat mijn moeder en ik met zijn tweeen verlekkerd rondlopen.
Ik heb zie ernaar uit om het land voor even te verlaten. En een andere taal en cultuur om me heen te voelen. En een paar zuchtjes frisse lucht, groen gras, bomen, met enige mazzel een berg zal me ook erg goed doen.

Mijn nieuwe roeping?

Mijn collega's weten veel, over de theemarkt, de producten. Ten opzichte van mijn collega's voel ik me soms een kind in deze wereld. Ik vraag veel, omdat alles nieuw voor me is. Ik zit bij vergaderingen en probeer op te pikken wat ik kan, vaak vraag ik achteraf nog even hoe het precies zit. Als mensen 1:1 met me praten gaat het momenteel best goed. Maar als ze snel praten tijdens een veragdering, onder elkaar en grapjes maken, is het lastig te volgen. Ik wil graag dieper in het bedrijf afdalen om dingen te begrijpen, maar als het gaat om het lezen van marketingplannen etc heb ik echt hulp nodig. Dat is ook een illusie, dat ik dat zou kunnen na iets meer dan een half jaar Chinese les. Toch mag ik best tevreden zijn. Dat ben ik niet snel, dus ik schrijf het nu toch maar even op (dank Anne-Marie). Ik heb vandaag meer dan een uur met een man gesproken over mijn theehuisplan en we begrepen elkaar goed. Vandaag heb ik bovendien een half uur met de general manager van Wuyutai zitten praten over mijn toekomst, ook in het Chinees en dat ging ook redelijk. Mijn stage loopt nl over 1,5 week af. En we zijn het erover dat we op een of andere manier willen blijven samenwerken. Ik zou dat het liefst via mijn eigen bedrijf doen, op projectbasis (export, trainingen etc). Maar daar moeten we het nog over hebben. Ze blijven het maar spannend vinden, die buitenlander in de toko. Er zijn twee dingen waar ik ten opzichte van mijn collega's meer weet en waardoor ik waardevol ben. Ten eerste is dat het Engels. Er zijn 2-3 van de 700 mensen die enigzins Engels spreken en ze hebben dringend iemand nodig die hen kan helpen om de verkopers te trainen die mn buitenlanders te woord staand. Ten tweede ken ik de 'buitenlandse cultuur' goed, wat dat ook mag zijn... Maar het helpt om nieuwe producten te ontwikkelen waarvan de verpakking moet aanspreken bij een buitenlands publiek. Ik heb vandaag bijvoorbeeld met ontwerpers om de tafel gezeten, omdat ik opeens als een soort 'expert' fungeer in dit soort situaties. En ik vind het vooral erg leuk om me met verpakking/vorm te bemoeien. Ook als het gaat om verschillen in benadering van Chinezen tov buitenlanders in winkels of op ander plekken. Volgende week reis ik bijvoorbeeld naar Guangzhou ( Canton) met collega's om een groep stewardessen te trainen van China Southern Airlines. Wuyutai heeft een aanbesteding gewonnen om in first/business class thee te serveren. Schouder aan schouder met Starbucks, die voor de koffie is ingeschakeld. De bedoeling is een een theeceremonie maar dat wordt natuurlijk niks met die kleine kopjes, theepotje in een plotselinge luchtzak... Dus het wordt een gestripte uitveroeing van een theeceremonie. En mijn rol is om de dames het Engelse theevocabulaire bij te brengen en om hen voor te bereiden op vragen van buitenlandse gasten. Ter voorbereiding ben ik van de week eens gaan zitten met een NL vriend om een lijstje zgn 'domme vragen' op te stellen. Erg leuk om te doen. Het varieert van 'waarom zijn die theepotjes zo klein?' en 'is groene thee hetzelfde als kruidenthee?' tot 'ik wil graag melk in mijn groen thee, kan dat?'. Op sommige meer specifieke vragen heb ik zelf geen antwoord, die heb ik doorgespeeld aan mijn Chinese collega's die 'thee' gestudeerd hebben. Ik zoek nog naar een leuke vorm om dit met de stewardessen te oefenen, dus wie een idee heeft, laat het me weten!

Naar de masseur

Laatst samen met Jerry, zijn vrouw Huang Dong en hun neefje Han uit eten geweest. Jerry is de broer van mijn vriendin Bingyan, zij woont in Hillegom. Bingyan en Jerry komen oorspronkelijk uit Qingdao, een kustplaats in de provincie Shandong, maar zijn dus alletwee al een tijdje ver weg van die plek: zij in Nederland met haar Nederlandse man Henk en hij in Beijing dus. Met Jerry spreek ik Engels, met zijn vrouw zo goed en kwaad als het gaat Chinees. Jerry en Huang Dong wonen al jaren hier, ze zijn ongeveer net zo oud als ik. En deze zomer passen ze een week op Han, de zoon van Bingyan en Henk. Ik ken Han al vanuit Nederland natuurlijk en praat Nederlands met hem. Hij is in Beijing om zijn Chinees op te halen en om verwend te worden door zijn suikeroom en tante natuurlijk. We gaan wel vaker uit eten met elkaar en belanden regelmatig een Japanse restaurnats in het westen van de stad, waar zij wonen en waar ik het niet goed ken. Ik geniet elke keer weer van het pure Japanse eten, dat veel minder sterk van smaak is dan de Chinese keuken, waar veel sauzen worden gebruikt. Han vindt het minder, die was liever naar Mac Donalds gegaan, om patat te eten. Maar 3x in de week vindt Jerry wel genoeg. Hij eet wel wat Sashimi, kruipt dan onder de tafel door om met de de obers te gaan spelen. Die vinden het helemaal geweldig en verrassend dat hij zo vloeiend Chinees spreekt, maar er toch niet 100% Chinees uitziet. Hij scoort bij hen uiteindelijk een paar pakjes kauwgom en komt weer bij ons terug.

Na het eten heeft Huang Dong een veraassing, ze heeft een massagekamer gereserveerd en trakteert op een voetmassage. Dat is altijd heerlijk. We zitten met zijn drieen op een rijtje en ook Han laat het zich heel natuurlijk welgevallen. Het gekke van voetmassage is dat het altijd lekker is als het over is. Want eigenlijk doet het vaak gewoon zeer. Naarmate je het vaker doe is het minder heftig, maar het geduw op uiteinden van je zenuwen in je tenen en voeten is soms om van door het plafond te schieten.

Even helemaal gehad met alle mensen om me heen, het Chinees, het eten, elke dag in de pis van een ander staan als ik op mijn werk naar de hurkwc ga, het gedoe met mijn landlord, de airco die alleen maar warme lucht blaast, de boerende taxichauffeurs (knoflook!), het hete weer. Zo, het gaat alweer beter.