Opgelucht. Vandaag realiseerde ik me dat we niet langer als vijanden tegenover elkaar staan, de Chinese karakters en ik. Ze staren me niet meer grimmig vanuit mijn boeken aan, integendeel we leven momenteel in redelijke harmonie. Zij zijn daar, ik ben hier. Ze maken me op dit moment niet ongedurig. Als ik ze begrijp en ze kan repoduceren is het meegenomen, zo niet dan sla ik ze over en kom ik er later weer op terug. Of niet: als ik het woord niet de moeite waard vind om te leren schrijven (slaapzaal, tanden poetsen), laat ik het zitten. Zoals ik eerder schreef is het bij gebrek aan een fotografisch geheugen niet eenvoudig, maar ik heb me met de situatie verzoend. Ook merk ik dat ik op straat steeds meer karakters herken. Als ik leuk mee wil draaien in het Chinese leven moet ik er zo’n 2000 kennen. Ik zit nu denk ik op 200, nog een hele weg te gaan dus.
Vandaag ben ik naar Guangzhou (Canton) gevlogen. Die paar uur in het vliegtuig oefen ik eindeloos nieuwe karakters en woorden. De meeste Chinese woorden bestaan uit 1 of 2 karakters. Hele blocnotes vol verdwijnen uiteindelijk weer in de prullenbak, er is geen reden om het gekrabbel te bewaren. Naast me zat een Chinese zakenman. Tijdens de vlucht spraken we met elkaar over zijn werk en mijn studie. In het Chinees. Het is nog in korte zinnen en vraagt wat geduld van mijn gesprekspartner, maar het geeft me veel voldoening als ik merk dat hij me begrijpt. Eigenlijk geloof ik het dan bijna niet en voelt het als een grote grap. Woord van de week is chu chai: business trip. Dat doen we donderdag en vrijdag. Het weekend blijf ik hier in Guangzhou, stad bekijken, het zit er in dat we uitgaan.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment