vooruit kijken

Collega R. bij Buitenlandse Zaken in Den Haag vertelde me in september dat Nederland sinds kort toestaat dat Chinese zakenlieden met hun Chinese rijbewijs mogen rijden. Dit bij wijze van stimulering van Chinese investeringen in NL. 'Dat meen je niet' was het enig dat ik kon bedenken. Het verkeer is in China een chaos (in het Chinees luan, wat ook lelijk betekent).

Als beginnende schaatsers zwenken auto's op Chinese snelwegen van de ene naar de andere baan, net daar waar er plaats is. Rechts rijden bestaat eigenlijk niet meer nadat je je rijbewijs hebt gehaald. Als je een gat vindt rij je er in. Goddank allemaal met een gangetje van 80 km per uur op de snelweg en 30 km/uur in de stad.

Er is echter een duidelijke regel: vooruitkijken en ook schuin naar voren. NOOIT opzij of achter je. Eergisteren zat ik bij een wat ouder bevriend Chinees stel in de auto. Een fikse Peugeot, met alle alarmlichtjes erop en eraan, waarmee we van Tianjin naar Beijing over de snelweg terug reden. Een afstand van in totaal 120 km, sukkelend door het donker met 70 km per uur en afremmend als er een vrachtwagen voor ons opdoemde. Ik vroeg Mr Li of hij wel eens opzij keek of naar achteren, waarop hij antwoordde: 'natuurlijk niet, het is erg gevaarlijk om je hoofd te draaien! Alleen naar voren kijken, dan gaat het goed!' Alle (!) spiegels zitten absoluut voor niks op een auto. Als je het maar afspreekt gaat het goed. Degene die aankomt rijden is verantwoordelijk voor wat er voor hem gebeurt. Ik heb al heel vaak naar het verkeer gekeken als een stiekumme verklaring van het Chinese zakendoen. Niet kijken waar je heen gaat, maar vooruit, verkopen. Geen strategie, plan of overzicht, maar gewoon gaan!

De rit terug naar Beijing was doodvermoeiend ook omdat Mr Li bang was dat de benzine op zou raken en heel zenuwachtig naar de LED-display keek die aangaf dat er nog 135 km benzine inzat. We hoefden echter nog maar 40 km tot aan huis, maar vervolgens ging hij vele km op donkere weggetjes zoeken naar een -uiteraard- gesloten benzinestation. Zijn vrouw was minstens zo nerveus, en ook een beetje dronken van het bier, dus ze kon niet stoppen met praten. Ik had hen nl die avond getrakteerd op eten bij een Duits restaurant in Tianjin. We hebben Wienerschnitzel en een half haantje gegeten en Weizenbier getrunken. Ter info: Chinezen missen een bepaald enzym om alcohol af te breken, en staan daardoor vaak al na een half flesje te tollen...

Meneer Li verdroeg het eten denk ik niet zo goed, want deze keurige meneer liet in de auto een flinke wind (boeren, spugen, winden: alles eruit gooien dat je lichaam kwijt wil). Gelukkig draaide hij het raampje even open.

Het heeft me er allemaal niet van weerhouden een Chinees rijbewijs aan te vragen. Over een paar weken mag ik de weg op. Ogen dicht en gas geven....