Een zoon!

Joy, mijn beste Chinese vriendin in Beijing heeft een zoon gekregen. Zij, ik en anderen wisten allemaal zeker dat het meisje zou worden. Vorm buik, voorgevoel en allerlei andere onverklaarbare aanwijzingen leidden ons tot die overtuiging. En gelukkig kan je niet alles weten en word je op het andere been gezet en verrast.

Ik was de afgelopen dagen al een paar keer bij haar langs geweest, ze was inmiddels in het ziekenhuis beland hier om de hoek, want ze was al twee weken over tijd. Een kleine vrouw met een enorme buik. Ik kreeg het er plaatsvervangend benauwd van als ik er naar keek. De dokters hadden haar al gezegd dat het een keizersnee zou worden, want het hoofdje was al te groot. De meeste zwangere vrouwen slapen op een slaapzaal. Zij had echter een eigen kamer gehuurd. Haar kamer in het ziekenhuis deelde ze met haar moeder. Haar moeder is er alsmaar bij gebleven, de hele week dat ze in het ziekenhuis lag. En had het erg druk met fruit aan de gasten uitdelen.
Ze hebben eerst geprobeerd het via de natuurlijke weg te laten komen, ik was eigenlijk benieuwd of ze dat in China deden, blijkt dus van wel. Maar het is uiteindelijk toch een keizersnee geworden. Dus we konden niet teveel grapjes maken, want dan deed het zeer.

Ik had laatst uit Nederland al cadeautjes meegenomen, oa van mijn ouders die haar ook kennen, en muisjes. In twee kleuren blauw en roze want - ondanks onze inschattingen - wist ik niet wat het zou worden. Beschuit werd wat lastig meenemen, dus het werden lokale crackers bij het kraambezoek. Mijn vriendin Irma uit Haarlem was bij mij op bezoek de afgelopen 10 dagen, dus samen hebben we beschuit met muisjes gesmeerd en uitgedeeld. Het werd natuurlijk een zooitje, stuiterende muisjes op de toch al niet zo schone vloer. Maar Joy vond het geloof ik wel lekker.

Ze wilde alsmaar dat ik het hoofdje van haar baby zou aanraken. Hij lag te slapen, en ze wilde hem er daarom niet uithalen, dus ik heb hem nog niet vastgehouden. De baby heeft trouwens nog geen naam. Misschien duurt dat nog een paar weken. Ze had een naam verzonnen, maar die vond haar man niet leuk. En nu is hij er een aan het verzinnen. waarvan ze al ze tegen me heeft gezegd ze ermee zal instemmen. Ze vindt het prima.
Ze heeft aan mij gevraagd of ik hun zoon de Engelse naam wil geven. Vind het een hele eer, nog even denken.

Ondertussen zit ik aan het ontbijt en eet een boterham met roze muisjes :-)