En waar ben ik allemaal mee bezig deze dagen?? behalve kraambezoek zie hieronder. Irma was afgelopen anderhalve week hier. Superleuk en gezellig. Het was fijn om samen in mijn huisje te zitten en er ook op uit te gaan. Het optimisme van Beijing heeft ook Irma aangestoken en we zijn alletwee erg geinspireerd geraakt.

Ik ben tegenwoordig drie dagen per week in Tianjin, 120 km verderop. Ik leid het NBSO Tianjin (Netherlands Business Support Office) waar ik samen met twee Chinese collega's Nederlandse bedrijven help die zaken willen doen in China, handelsdelegaties van de Nederlandse overheid ontvang en Chinese bedrijven aanmoedig om in Nederland te investeren. We werken samen met de ambassade, ministeries in Nederland en de overheid in Tianjin. We zijn druk bezig met voorbereidingen van nieuwe delegaties en ook methet ontwerp van het kantoor, wat nu nog overwegend beige/bruin is en waardoor je er vanzelf in slaap valt. Afgelopen vrijdag met de Italiaanse ontwerper nieuwe ontwerpen doorgenomen. Het wordt licht en mooi!

Het andere deel van mijn tijd besteed ik aan mijn eigen bedrijf, Vandaag geef ik een lezing over Chinese theebedrijven aan 13 Nederlandse managers. Zij maken deel uit van een delegatie die De Baak onder haar hoede heeft.

Overmorgen ben ik uitgenodigd door de Chinese Tea Marketing Association om op een seminar te spreken over het belang van 'duurzaam ondernemen', en over 'fair trade producten'. En het succes ervan in Europa. Langzaam aan beginnen Chinese theebedrijven hier gevoel voor te krijgen. Er is pas 1 gecertificeerd 'fair trade' theebedrijf in China. Sluit goed aan bij het onderdeel 'certificering' dat ik heb geschreven voor de CSR-website.

Daarnaast ben ik bezig met de tour van www.ElectricBarbarian.com, zij komen in november naar China. Mooie band, spannende muziek. Ze spelen drumm'nbass, jazz en nemen voor hun China tour een Braziliaanse zangeres mee Check:Ik boek hun gigs in China, van Beijing tot Guangzhou. Grootste deel is bevestigd, maar alles gaat hier op het laatste moment, dus laatste eindjes worden nog een elkaar gelegd nu. Is in ieder geval erg inspirerend om met mooie dingen bezig te zijn.

Een zoon!

Joy, mijn beste Chinese vriendin in Beijing heeft een zoon gekregen. Zij, ik en anderen wisten allemaal zeker dat het meisje zou worden. Vorm buik, voorgevoel en allerlei andere onverklaarbare aanwijzingen leidden ons tot die overtuiging. En gelukkig kan je niet alles weten en word je op het andere been gezet en verrast.

Ik was de afgelopen dagen al een paar keer bij haar langs geweest, ze was inmiddels in het ziekenhuis beland hier om de hoek, want ze was al twee weken over tijd. Een kleine vrouw met een enorme buik. Ik kreeg het er plaatsvervangend benauwd van als ik er naar keek. De dokters hadden haar al gezegd dat het een keizersnee zou worden, want het hoofdje was al te groot. De meeste zwangere vrouwen slapen op een slaapzaal. Zij had echter een eigen kamer gehuurd. Haar kamer in het ziekenhuis deelde ze met haar moeder. Haar moeder is er alsmaar bij gebleven, de hele week dat ze in het ziekenhuis lag. En had het erg druk met fruit aan de gasten uitdelen.
Ze hebben eerst geprobeerd het via de natuurlijke weg te laten komen, ik was eigenlijk benieuwd of ze dat in China deden, blijkt dus van wel. Maar het is uiteindelijk toch een keizersnee geworden. Dus we konden niet teveel grapjes maken, want dan deed het zeer.

Ik had laatst uit Nederland al cadeautjes meegenomen, oa van mijn ouders die haar ook kennen, en muisjes. In twee kleuren blauw en roze want - ondanks onze inschattingen - wist ik niet wat het zou worden. Beschuit werd wat lastig meenemen, dus het werden lokale crackers bij het kraambezoek. Mijn vriendin Irma uit Haarlem was bij mij op bezoek de afgelopen 10 dagen, dus samen hebben we beschuit met muisjes gesmeerd en uitgedeeld. Het werd natuurlijk een zooitje, stuiterende muisjes op de toch al niet zo schone vloer. Maar Joy vond het geloof ik wel lekker.

Ze wilde alsmaar dat ik het hoofdje van haar baby zou aanraken. Hij lag te slapen, en ze wilde hem er daarom niet uithalen, dus ik heb hem nog niet vastgehouden. De baby heeft trouwens nog geen naam. Misschien duurt dat nog een paar weken. Ze had een naam verzonnen, maar die vond haar man niet leuk. En nu is hij er een aan het verzinnen. waarvan ze al ze tegen me heeft gezegd ze ermee zal instemmen. Ze vindt het prima.
Ze heeft aan mij gevraagd of ik hun zoon de Engelse naam wil geven. Vind het een hele eer, nog even denken.

Ondertussen zit ik aan het ontbijt en eet een boterham met roze muisjes :-)

vooruit kijken

Collega R. bij Buitenlandse Zaken in Den Haag vertelde me in september dat Nederland sinds kort toestaat dat Chinese zakenlieden met hun Chinese rijbewijs mogen rijden. Dit bij wijze van stimulering van Chinese investeringen in NL. 'Dat meen je niet' was het enig dat ik kon bedenken. Het verkeer is in China een chaos (in het Chinees luan, wat ook lelijk betekent).

Als beginnende schaatsers zwenken auto's op Chinese snelwegen van de ene naar de andere baan, net daar waar er plaats is. Rechts rijden bestaat eigenlijk niet meer nadat je je rijbewijs hebt gehaald. Als je een gat vindt rij je er in. Goddank allemaal met een gangetje van 80 km per uur op de snelweg en 30 km/uur in de stad.

Er is echter een duidelijke regel: vooruitkijken en ook schuin naar voren. NOOIT opzij of achter je. Eergisteren zat ik bij een wat ouder bevriend Chinees stel in de auto. Een fikse Peugeot, met alle alarmlichtjes erop en eraan, waarmee we van Tianjin naar Beijing over de snelweg terug reden. Een afstand van in totaal 120 km, sukkelend door het donker met 70 km per uur en afremmend als er een vrachtwagen voor ons opdoemde. Ik vroeg Mr Li of hij wel eens opzij keek of naar achteren, waarop hij antwoordde: 'natuurlijk niet, het is erg gevaarlijk om je hoofd te draaien! Alleen naar voren kijken, dan gaat het goed!' Alle (!) spiegels zitten absoluut voor niks op een auto. Als je het maar afspreekt gaat het goed. Degene die aankomt rijden is verantwoordelijk voor wat er voor hem gebeurt. Ik heb al heel vaak naar het verkeer gekeken als een stiekumme verklaring van het Chinese zakendoen. Niet kijken waar je heen gaat, maar vooruit, verkopen. Geen strategie, plan of overzicht, maar gewoon gaan!

De rit terug naar Beijing was doodvermoeiend ook omdat Mr Li bang was dat de benzine op zou raken en heel zenuwachtig naar de LED-display keek die aangaf dat er nog 135 km benzine inzat. We hoefden echter nog maar 40 km tot aan huis, maar vervolgens ging hij vele km op donkere weggetjes zoeken naar een -uiteraard- gesloten benzinestation. Zijn vrouw was minstens zo nerveus, en ook een beetje dronken van het bier, dus ze kon niet stoppen met praten. Ik had hen nl die avond getrakteerd op eten bij een Duits restaurant in Tianjin. We hebben Wienerschnitzel en een half haantje gegeten en Weizenbier getrunken. Ter info: Chinezen missen een bepaald enzym om alcohol af te breken, en staan daardoor vaak al na een half flesje te tollen...

Meneer Li verdroeg het eten denk ik niet zo goed, want deze keurige meneer liet in de auto een flinke wind (boeren, spugen, winden: alles eruit gooien dat je lichaam kwijt wil). Gelukkig draaide hij het raampje even open.

Het heeft me er allemaal niet van weerhouden een Chinees rijbewijs aan te vragen. Over een paar weken mag ik de weg op. Ogen dicht en gas geven....