Jees wat heb ik veel geleerd vandaag! Mijn hoofd voelt als een te vol gepropt thee-ei. Ik heb de hele dag alles gedaan en geleerd wat met thee te maken heeft: thee geroken, gezien, geproefd, gezet en erover gelezen. Echt een superleuke dag gehad.
S morgens op sleeptouw genomen door een hele lieve vrouw die al jaren bij het bedrijf werkt. Ze liet me alles zien en schonk elke keer mijn theeglas vol, zodat ik echt heel veel groene thee heb gedronken. Omdat het momenteel erg warm is, is groene thee wel erg lekker en verfrissend. De winkel is ruim opgezet en ik ben in mijn groene pakje achter de toonbank gaan staan, tussen een stuk of 10 collega’s. Menskracht kost hier nog steeds bijna niks. Er staan altijd en overal teveel medewerkers in winkel, die elkaar voor de voeten lopen.
Ik leer stap voor stap meer over thee. In Nederland is het al veel werk om de soorten te ondersheiden. Hier moet ik ook nog eens de karakters zien te oncijferen op de bussen losse thee. Maar ik weet nu wel ongeveer waar wat staat. En waar wat goed voor is. Chinezen drinken thee vaak vanwege gezondheidsredenen, bijvoorbeeld tegen hoofdpijn, buikpijn, om af te vallen etc. En ze geven er (veel) geld aan uit. De goedkoopste theesoort kost 2 euro per pond, de duurste 540 euro per pond. De meeste mensen kopen thee tussen de 30-60 euro per pond. Jaha, geen Pickwick-gruis hier.
De thee wordt op een speciale wijze gevouwen in een vierkant papier met logo erop. Het pakje ziet er heel simpel maar stijlvol uit. Er komt geen nietmachine of plakband aan te pas. Om het te dragen wordt er een touwtje omheen geknoopt. Met een pakje aan hun pols lopen mensen dan de winkel uit. Het is de traditie van deze theewinkel en de verkopers besteden maar liefst 7 trainingsdagen aan het leren vouwen van het pakje. Hopelijk zijn ze er niet de hele trainingsdag mee bezig, want ik werd er naar een half uur al een beetje gek van. Maar ik wil het heel graag leren, omdat ik denk dat ik het in de toekomst misschien zelf nog wel op een bepaalde manier kan gebruiken, in een winkelconcept. Elke vouwhandeling is heel precies, de positie van je vingers, het draaien van het pakje etc. Maar aan het eind van de middag had ik na veel verfrommelde blaadjes een redelijk pakje in elkaar geknutseld. Vond ik zelf dan. Er werd bemoedigend gezegd dat ik nog 3 dagen heb om te leren. Ze hebben er alvast wel foto’s van genaakt voor in een of andere brochure.
Hoorde vandaag trouwens voor het eerst dat je ‘thee’ kunt studeren aan de universiteit hier....
Het duurde toch een paar uur voordat ik het allerleukste product in de winkel gevonden had. Aan het raam wordt namelijk ijs verkocht; softijs gemaakt van groene thee en van een soort oolong thee. Erg lekker.
Tussen de middag hebben we een uur om met elkaar in een soort kleedruimte de lunch naar binnen de slobberen. Omdat ik niks bij me had verwees iedereen me naar de Mai Dang Lao (MacDonalds), in de veronderstelling dat dat mijn favoriete eten is. Ben toch maar een Chinese prak gaan halen om de hoek. En maar Chinees praten, ook tijdens de lunch. Pffff. Ben bang dat de onderwerpen snel uitgeput raken waarover ik redelijk gemakkelijk kan spreken (land, studie, familie, vakantie etc). Het zijn ook allemaal echte Beijing-ers, die met een zwaar accent spreken. Niet zoals onze juffen die Algemeen Beschaafd Chinees spreken (langzaam en bij voorkeur de woorden gebruikend die we al geleerd hebben). Dit is het echte leven, ik ga nog veel leren de komende maanden.
Zoveel gebeurd, ik schrijf het in het kort op. Ik heb ook mijn eerste stappen gezet in de Chinese theeceremonie. S Middags ben ik namelijk naar de eerste verdieping gegaan, naar het theehuis. Daar zat een jonge vrouwelijke thee-expert klaar om samen met mij, simultaan, de hele theeceremonie te doorlopen. Ieder van ons had een houten theetafeltje voor zich met theekopjes, pot, houten theegereedschap, etc. Wie het ooit gezien heeft, weet dat het een erg elegante manier van theeschenken is. Handbewegingen, houding, alles komt heel precies. Mijn collega is een van de beste van China en heeft veel awards gewonnen. Samen met haar heb ik een uur lang 5 glaasjes thee ingeschonken. Geen thee eigenlijk, maar water want we waren droog aan het oefenen. Waar zo’n Hollands paard als ik op moet letten:
- rechtop zitten
- handen over elkaar op de tafel als je niks doet
- alle bewegingen tegen de klok in, want je doet het altijd voor je gasten die voor je zitten. Dus eigenlijk doe je alles in spiegelbeeld
- handen mogen elkaar tijdens handelingen niet kruisen, dat is onbeleefd
- kopje met 3 vingers vastpakken, als de 3 draken (huh, zal wel)
- elegante draaibewegingen maken als je dingen neerzet. Wie mij kent, dat valt niet mee.
- Niet schrikken van de kledderboel, de buitenkant van de theepot en de kopjes moeten eerst met heet water en thee gespoeld en warm gemaakt worden. Het water wordt opgevangen in een onzichtbaar reservoir onder het houten tafeltje
- Jezelf uiteraard als laatste serveren en buigen naar de gasten
Tegen een uur of vier liep ik tollend naar buiten. Dronken van teveel groene thee en informatie, maar wel heel blij. Heb bij de Foreign Languages Bookstore aan de overkant het boek The Starbucks Experience, 5 principles for turming ordinary into extraordinary gekocht. Met het idee dat dit me ook weer stap voor stap op weg brengt naar mijn theehuis, de koffiejongens kunnen hun borst alvast nat maken.
S morgens op sleeptouw genomen door een hele lieve vrouw die al jaren bij het bedrijf werkt. Ze liet me alles zien en schonk elke keer mijn theeglas vol, zodat ik echt heel veel groene thee heb gedronken. Omdat het momenteel erg warm is, is groene thee wel erg lekker en verfrissend. De winkel is ruim opgezet en ik ben in mijn groene pakje achter de toonbank gaan staan, tussen een stuk of 10 collega’s. Menskracht kost hier nog steeds bijna niks. Er staan altijd en overal teveel medewerkers in winkel, die elkaar voor de voeten lopen.
Ik leer stap voor stap meer over thee. In Nederland is het al veel werk om de soorten te ondersheiden. Hier moet ik ook nog eens de karakters zien te oncijferen op de bussen losse thee. Maar ik weet nu wel ongeveer waar wat staat. En waar wat goed voor is. Chinezen drinken thee vaak vanwege gezondheidsredenen, bijvoorbeeld tegen hoofdpijn, buikpijn, om af te vallen etc. En ze geven er (veel) geld aan uit. De goedkoopste theesoort kost 2 euro per pond, de duurste 540 euro per pond. De meeste mensen kopen thee tussen de 30-60 euro per pond. Jaha, geen Pickwick-gruis hier.
De thee wordt op een speciale wijze gevouwen in een vierkant papier met logo erop. Het pakje ziet er heel simpel maar stijlvol uit. Er komt geen nietmachine of plakband aan te pas. Om het te dragen wordt er een touwtje omheen geknoopt. Met een pakje aan hun pols lopen mensen dan de winkel uit. Het is de traditie van deze theewinkel en de verkopers besteden maar liefst 7 trainingsdagen aan het leren vouwen van het pakje. Hopelijk zijn ze er niet de hele trainingsdag mee bezig, want ik werd er naar een half uur al een beetje gek van. Maar ik wil het heel graag leren, omdat ik denk dat ik het in de toekomst misschien zelf nog wel op een bepaalde manier kan gebruiken, in een winkelconcept. Elke vouwhandeling is heel precies, de positie van je vingers, het draaien van het pakje etc. Maar aan het eind van de middag had ik na veel verfrommelde blaadjes een redelijk pakje in elkaar geknutseld. Vond ik zelf dan. Er werd bemoedigend gezegd dat ik nog 3 dagen heb om te leren. Ze hebben er alvast wel foto’s van genaakt voor in een of andere brochure.
Hoorde vandaag trouwens voor het eerst dat je ‘thee’ kunt studeren aan de universiteit hier....
Het duurde toch een paar uur voordat ik het allerleukste product in de winkel gevonden had. Aan het raam wordt namelijk ijs verkocht; softijs gemaakt van groene thee en van een soort oolong thee. Erg lekker.
Tussen de middag hebben we een uur om met elkaar in een soort kleedruimte de lunch naar binnen de slobberen. Omdat ik niks bij me had verwees iedereen me naar de Mai Dang Lao (MacDonalds), in de veronderstelling dat dat mijn favoriete eten is. Ben toch maar een Chinese prak gaan halen om de hoek. En maar Chinees praten, ook tijdens de lunch. Pffff. Ben bang dat de onderwerpen snel uitgeput raken waarover ik redelijk gemakkelijk kan spreken (land, studie, familie, vakantie etc). Het zijn ook allemaal echte Beijing-ers, die met een zwaar accent spreken. Niet zoals onze juffen die Algemeen Beschaafd Chinees spreken (langzaam en bij voorkeur de woorden gebruikend die we al geleerd hebben). Dit is het echte leven, ik ga nog veel leren de komende maanden.
Zoveel gebeurd, ik schrijf het in het kort op. Ik heb ook mijn eerste stappen gezet in de Chinese theeceremonie. S Middags ben ik namelijk naar de eerste verdieping gegaan, naar het theehuis. Daar zat een jonge vrouwelijke thee-expert klaar om samen met mij, simultaan, de hele theeceremonie te doorlopen. Ieder van ons had een houten theetafeltje voor zich met theekopjes, pot, houten theegereedschap, etc. Wie het ooit gezien heeft, weet dat het een erg elegante manier van theeschenken is. Handbewegingen, houding, alles komt heel precies. Mijn collega is een van de beste van China en heeft veel awards gewonnen. Samen met haar heb ik een uur lang 5 glaasjes thee ingeschonken. Geen thee eigenlijk, maar water want we waren droog aan het oefenen. Waar zo’n Hollands paard als ik op moet letten:
- rechtop zitten
- handen over elkaar op de tafel als je niks doet
- alle bewegingen tegen de klok in, want je doet het altijd voor je gasten die voor je zitten. Dus eigenlijk doe je alles in spiegelbeeld
- handen mogen elkaar tijdens handelingen niet kruisen, dat is onbeleefd
- kopje met 3 vingers vastpakken, als de 3 draken (huh, zal wel)
- elegante draaibewegingen maken als je dingen neerzet. Wie mij kent, dat valt niet mee.
- Niet schrikken van de kledderboel, de buitenkant van de theepot en de kopjes moeten eerst met heet water en thee gespoeld en warm gemaakt worden. Het water wordt opgevangen in een onzichtbaar reservoir onder het houten tafeltje
- Jezelf uiteraard als laatste serveren en buigen naar de gasten
Tegen een uur of vier liep ik tollend naar buiten. Dronken van teveel groene thee en informatie, maar wel heel blij. Heb bij de Foreign Languages Bookstore aan de overkant het boek The Starbucks Experience, 5 principles for turming ordinary into extraordinary gekocht. Met het idee dat dit me ook weer stap voor stap op weg brengt naar mijn theehuis, de koffiejongens kunnen hun borst alvast nat maken.
No comments:
Post a Comment