17 juni 2009

Zit nu op mijn werk en geniet van de andere omgeving. Moet nog wel mijn draai vinden, want we moeten allemaal een beetje wennen aan mijn positie als stagiaire, gecombineerd met mijn leeftijd en ervaring is dat een vreemd verhaal. Ik ben net wezen lunchen met een paar mensen op de afdeling, ze betrekken me telkens bij dat soort dingen, dus da's erg leuk. Verder beetje heen en weer gebeld met de makelaar. De huidige huurders vertrekken per 1 september, omdat ze een huis gekocht hebben in Haarlem. Dus ik ben op zoek naar nieuwe, even aardige en nette (ja ook wel fijn) mensen.Ik ben nu teksten aan het schrijven voor het magazine van het werk, in de vorm van een ‘dagboek’. Zoiets als wat ik ook op mijn eigen blog doe, maar ik ben wat terughoudender met het opschrijven van typisch Chinees observaties zal ik maar zeggen. Dat er geslobberd wordt tijdens de lunch vertel ik maar niet bijvoorbeeld. Ik schrijf in het Engels en mijn collega vertaalt het dan in het Chinees. Ze hebben de afgelopen dagen foto’s genomen, me geinterviewd, tututut, het is allemaal wat een buitenlander in de toko. Verder een tekst geschreven voor een brochure die bedoeld is voor een internationale theebeurs in Hong Kong. Wuyutai heeft er een stand en probeert de exportmogelijkheden te onderzoeken. Daar heeft ze nog geen ervaring mee. Ik ga proberen of ik ook naar die beurs kan, want dan heb ik meteen de hele theewereld bij elkaar. Kan ik zien wat er speelt. Ik ga vanavond met de marketing manager iets leuks doen: we bezoeken een galerie waar vrienden van me, Nederlandse kunstenaars, exposeren. Zij doen een kunstproject met white China theepotten en wellicht is dat wat voor het theebedrijf waar ik nu voor werk! Erg leuk als dat werkt. Als het doorgaat wordt het een revolutie in dit traditionele Wuyutai, want die theepotten zijn nogal modern. En anders kan ik er zelf tzt misschien wat mee. Ik heb het gisteren met hen voorbesproken, echt zo leuk om te doen. Hele inspirerende mensen die veel ervaring hebben in Nederland en ook op de Design Academy in Eindhoven gewerkt hebben. Het klikt goed met elkaar, het zou fijn zijn als we in de toekomst dingen met elkaar kunnen opzetten. Op de foto staat het werk dat ze nu in de galerie hebben staan. Honderden ronde porseleinen disks ter grootte van LP’s, EP’s, Cd’s. Supereffect als je ervoor staat.

Woensdag 10 juni 2009 In de winkel

Jees wat heb ik veel geleerd vandaag! Mijn hoofd voelt als een te vol gepropt thee-ei. Ik heb de hele dag alles gedaan en geleerd wat met thee te maken heeft: thee geroken, gezien, geproefd, gezet en erover gelezen. Echt een superleuke dag gehad.

S morgens op sleeptouw genomen door een hele lieve vrouw die al jaren bij het bedrijf werkt. Ze liet me alles zien en schonk elke keer mijn theeglas vol, zodat ik echt heel veel groene thee heb gedronken. Omdat het momenteel erg warm is, is groene thee wel erg lekker en verfrissend. De winkel is ruim opgezet en ik ben in mijn groene pakje achter de toonbank gaan staan, tussen een stuk of 10 collega’s. Menskracht kost hier nog steeds bijna niks. Er staan altijd en overal teveel medewerkers in winkel, die elkaar voor de voeten lopen.
Ik leer stap voor stap meer over thee. In Nederland is het al veel werk om de soorten te ondersheiden. Hier moet ik ook nog eens de karakters zien te oncijferen op de bussen losse thee. Maar ik weet nu wel ongeveer waar wat staat. En waar wat goed voor is. Chinezen drinken thee vaak vanwege gezondheidsredenen, bijvoorbeeld tegen hoofdpijn, buikpijn, om af te vallen etc. En ze geven er (veel) geld aan uit. De goedkoopste theesoort kost 2 euro per pond, de duurste 540 euro per pond. De meeste mensen kopen thee tussen de 30-60 euro per pond. Jaha, geen Pickwick-gruis hier.

De thee wordt op een speciale wijze gevouwen in een vierkant papier met logo erop. Het pakje ziet er heel simpel maar stijlvol uit. Er komt geen nietmachine of plakband aan te pas. Om het te dragen wordt er een touwtje omheen geknoopt. Met een pakje aan hun pols lopen mensen dan de winkel uit. Het is de traditie van deze theewinkel en de verkopers besteden maar liefst 7 trainingsdagen aan het leren vouwen van het pakje. Hopelijk zijn ze er niet de hele trainingsdag mee bezig, want ik werd er naar een half uur al een beetje gek van. Maar ik wil het heel graag leren, omdat ik denk dat ik het in de toekomst misschien zelf nog wel op een bepaalde manier kan gebruiken, in een winkelconcept. Elke vouwhandeling is heel precies, de positie van je vingers, het draaien van het pakje etc. Maar aan het eind van de middag had ik na veel verfrommelde blaadjes een redelijk pakje in elkaar geknutseld. Vond ik zelf dan. Er werd bemoedigend gezegd dat ik nog 3 dagen heb om te leren. Ze hebben er alvast wel foto’s van genaakt voor in een of andere brochure.
Hoorde vandaag trouwens voor het eerst dat je ‘thee’ kunt studeren aan de universiteit hier....

Het duurde toch een paar uur voordat ik het allerleukste product in de winkel gevonden had. Aan het raam wordt namelijk ijs verkocht; softijs gemaakt van groene thee en van een soort oolong thee. Erg lekker.

Tussen de middag hebben we een uur om met elkaar in een soort kleedruimte de lunch naar binnen de slobberen. Omdat ik niks bij me had verwees iedereen me naar de Mai Dang Lao (MacDonalds), in de veronderstelling dat dat mijn favoriete eten is. Ben toch maar een Chinese prak gaan halen om de hoek. En maar Chinees praten, ook tijdens de lunch. Pffff. Ben bang dat de onderwerpen snel uitgeput raken waarover ik redelijk gemakkelijk kan spreken (land, studie, familie, vakantie etc). Het zijn ook allemaal echte Beijing-ers, die met een zwaar accent spreken. Niet zoals onze juffen die Algemeen Beschaafd Chinees spreken (langzaam en bij voorkeur de woorden gebruikend die we al geleerd hebben). Dit is het echte leven, ik ga nog veel leren de komende maanden.

Zoveel gebeurd, ik schrijf het in het kort op. Ik heb ook mijn eerste stappen gezet in de Chinese theeceremonie. S Middags ben ik namelijk naar de eerste verdieping gegaan, naar het theehuis. Daar zat een jonge vrouwelijke thee-expert klaar om samen met mij, simultaan, de hele theeceremonie te doorlopen. Ieder van ons had een houten theetafeltje voor zich met theekopjes, pot, houten theegereedschap, etc. Wie het ooit gezien heeft, weet dat het een erg elegante manier van theeschenken is. Handbewegingen, houding, alles komt heel precies. Mijn collega is een van de beste van China en heeft veel awards gewonnen. Samen met haar heb ik een uur lang 5 glaasjes thee ingeschonken. Geen thee eigenlijk, maar water want we waren droog aan het oefenen. Waar zo’n Hollands paard als ik op moet letten:
- rechtop zitten
- handen over elkaar op de tafel als je niks doet
- alle bewegingen tegen de klok in, want je doet het altijd voor je gasten die voor je zitten. Dus eigenlijk doe je alles in spiegelbeeld
- handen mogen elkaar tijdens handelingen niet kruisen, dat is onbeleefd
- kopje met 3 vingers vastpakken, als de 3 draken (huh, zal wel)
- elegante draaibewegingen maken als je dingen neerzet. Wie mij kent, dat valt niet mee.
- Niet schrikken van de kledderboel, de buitenkant van de theepot en de kopjes moeten eerst met heet water en thee gespoeld en warm gemaakt worden. Het water wordt opgevangen in een onzichtbaar reservoir onder het houten tafeltje
- Jezelf uiteraard als laatste serveren en buigen naar de gasten
Tegen een uur of vier liep ik tollend naar buiten. Dronken van teveel groene thee en informatie, maar wel heel blij. Heb bij de Foreign Languages Bookstore aan de overkant het boek The Starbucks Experience, 5 principles for turming ordinary into extraordinary gekocht. Met het idee dat dit me ook weer stap voor stap op weg brengt naar mijn theehuis, de koffiejongens kunnen hun borst alvast nat maken.

Eerste werkdag Wuyutai – 9 juni 2009

Gewapend met woordenboek en mijn laaste schoolboek ‘business chinese’ stond ik vanmorgen op de stoep van het hoofdkantoor van Wuyutai. Een puur Chinees bedrijf waarvan het merk al sinds 1887 bestaat en dat zelfs de revolutie heeft overleefd. Het is geliefd bij veel Beijingers, omdat ze een enorm assortiment hebben en overzichtelijke winkels. Ik ben er stagiaire, voor 3 maanden, vanuit het METP-programma dat ik volg.

Ik heb even zitten denken wat ik aan zou doen vandaag. Ik koos voor een eenvoudige broek, t shirt en jasje en dat was wel prima voor een eerste dag. De meesten zien er netjes uit, dragen een bloes met daaronder een spijkerbroek. Wei Wei ook, mijn mentor. Ze is behalve marketing manager de rechterhand van de general manager. Een dame van halverwege de dertig schat ik, met veel energie. Ze kwam ongeveer gelijk binnen met mij, met iPod nog half in haar oren. Op het moment dat ze binnenkwam snelde een man van de sales afdeling snel op haar toe en nam als vanzelfsprekend de twee tassen en de laptop aan die ze droeg. En zette die op haar plaats. iPod hield ze zelf nog even vast, maar de eerste indruk was voor mij duidelijk. Hier zijn de rollen duidelijk verdeeld!

Ik heb een plek op de marketing/salesafdeling, waar ongeveer 10 mensen werken in de leeftijd van 25 tot 40 jaar. Leuke groep lijkt het. Ik voel me er in ieder geval op de eerste dag op mijn gemak. Iedereen zit bij elkaar, geen aparte kantoortjes op onze afdeling, wel een eigen kamer(tje) voor de vice general manager. We zitten in een soort glazen cilinders die tot aan het plafond reiken, met telkens vier mensen. De deur kan dicht, dat doet niemand, en je kan dus door het glas naar elkaar kjken. Beetje vreemde dingen, denk dat degene die dit gewild heeft er nu ook wat spijt van heeft, want die cilinders barsten uit hun voegen van mensen, computers, samples etc.
Ik spreek Engels met Wei Wei, en zoveel mogelijk Chinees met de anderen. Dat moet ook wel want behalve 2 anderen spreekt niemand anders Engels in dit bedrijf van 700 man. Ik ben er erg blij mee en hoop dat ik eindelijk een grote stap vooruit ga maken in deze taal.
Erg leuk was dat we tussen de middag met elkaar zijn gaan lunchen om te vieren dat ik er ben. Nou, da’s toch wel een grote eer.

In het kort wat ik vandaag heb gedaan: rondleiding gehad door bedrijf, informatie gekregen over thee en de geschiedenis van Wuyutai, lekker gegeten dus en een groen traditioneel bloesje gepast. Morgen ga ik namelijk in de winkel in Wanfujing Road (grootste winkelstraat in centrum Beijing) werken. Ze hebben er pand van 2 verdiepingen: een theehuis op de tweede verdieping en een winkel op de begane grond. Net als de andere werknemers daar draag ik een uniform (Chinees bloesje van lichtontvlambare nepzijde, zwarte broek en zwarte schoenen). Het derde bloesje pastte pas, de rest was te klein. Ik liet het vanavond zien aan mijn buurmeisje en die moest erg lachen, omdat ze vond dat ik er met dat Chinese bloesje als haar oma uitzag. En bedankt, voelt echt een stuk beter zo.

Chinese firewall

Omdat de Chinese regering een aantal websites de afgelopen weken heeft geblokkeerd, oa Youtube, Flickr en dus ook blogspot.com, heb ik de afgelopen tijd niets kunnen schrijven. Mijn lieve broertje heeft op afstand mijn weblog gekraakt en heeft de tekst erop gezet die je nu leest. Ik kan sinds een paar dagen mijn hotmail-account weer gebruiken, die was ook tijdelijk uit de lucht. Via hotmail, (en per telefoon) ben ik dus wel bereikbaar. Reden voor de blokkade is waarschijnlijk het feit dat het 4 juni jl 20 jaar was geleden dat de studentenopstand op het Plein van de Hemelse VreHemelse Vrede bloedig werd neergeslagen door de overheid. Het onderwerp wordt sinds 1989 systematisch doodgezwegen in de officiele media. Bovendien is het over een paar maanden de 60e verjaardag van de Chinese Republiek, dus dan willen ze ook alles spic en span hebben. Nog steeds happy in Beijing. Mijn leven ziet er nu weer wat anders uit: studie is afgelopen, examens gedaan en gehaald, ik ben nu begonnen met werken bij het theebedrijf. Meer daarover binnnenkort.