De Gele Draak op bezoek

Vorige week Monique Groeneveld op bezoek gehad, die voor de website 'De Gele Draak' schrijft.
Ze vond het leuk om iets over het METP-programma te schrijven en mijn deelname daaraan. Het artikel staat nu op de site: http://www.geledraak.nl/html/page36.asp

Renovatie van een huisje in de hutong

4 maart: huisje plat
7 maart: wat zand en stenen

14 maart: metselen


14 maart eind van middag: zo dat staat. nu nog een dak

Dat was van korte duur

Niet goed opgelet. Vannacht heeft het gevroren. alle planten dood. shit. Ik hoor mijn moeder zeggen: wachten tot na ijsheiligen met het kopen van planten.....

Anne-Marie neem die winterjas dus maar mee! Het kan nog alle kanten uit. Alhoewel ik hoorde dat het dinsdag 24 graden wordt.

Sportschool

Geconstateerd dat ik vandaag schoolziek ben. Geen zin om naar school te gaan en in de les te zitten. Vaak ben ik effectiever thuis, dan kan ik beter studeren dan in de klas. Sommige dagen staat mijn brein helemaal open voor hanze (karakters) andere dagen dwalen mijn gedachten voortdurend af. Jammer genoeg zijn er maar weinig dagen waarop de karakters als vanzelf uit mijn pen vloeien. Ik had gehoopt dat vandaag zo'n dag zou zijn, maar helaas. Ik zit al een paar uur achter mijn bureau en schiet geen meter op.

Maar ik heb wel een goede dag. Ik ben vanmorgen naar de sportschool geweest. Zo noem ik het maar, dagelijks komen er honderden mensen bij elkaar tussen 7 en 9 om massaal oefeningen te doen. Deze sportschool is erg goedkoop, je hoeft maar 10 eurocent entree te betalen en je kan de hele dag blijven. Het is namelijk het park aan het eind van de straat, het Ditan park. Ik ben gaan hardlopen en het ging erg lekker. Het is een groot park met een tempel in het midden en brede wandelpaden. Redelijk wat bomen, dus ik heb het idee dat ik iets gezonds aan het doen ben. In het noordelijke deel van het park hebben ze fitnessapparaten neergezet, in de buitenlucht. Ze zien er erg robuust uit, hebben felle kleuren en worden zeer intensief gebruikt. Ik ren tussen de groepjes sportende mensen door, voornamelijk tai chi en dans. De meesten staan in groepen met een juf ervoor en een ghettoblaster op de grond. Daaruit komt populaire Chinese muziek waarop telkens dezelfde dansjes worden gedaan. Andere favoriete activiteiten:
- achteruitlopen (of achteruitrennen)
- met je armen tegen een boom slaan
- de achterkant van je benen over een stok wrijven
- tegen je eigen rug slaan
- handen vooruit en met een boodschappentas aan je pink een half uur blijven staan.

Ik ben nog twee hardlopers tegengekomen in het park. Twee vrouwen die met lange winterjas en laarzen met hakken ook sneller liepen dan de rest. Sportkleding zien veel mensen niet als een vereiste als je gaat bewegen. De meeste Chinezen houden niet zo van sporten, oa omdat je daar bij veel kostbare energie verliest heb ik begrepen. Liever bewegen ze intensief en vooral geconcentreerd, maar niet zo dat je ervan gaat zweten. Ze doen vooral veel oefeningen voor goede doorbloeding. Als ik zo in het park rondkijk, zien de meeste oudere mensen er erg soepel uit. Vaak soepeler dan ik. De meesten hebben geen ziektekostenverzekering en doen er alles aan om gezond te blijven.

Deze man fotografeerde ik een paar weken geleden in het Ditan Park. Hij is 68 jaar oud en begon 8 jaar geleden met yoga, zo noemt hij het in ieder geval. Hij traint dagelijks 2x in het park en kan zijn hoofd helemaal op de grond brengen vanuit de positie op de foto. Argh.

Ok nu weer aan de slag, terug in de boeken. Ik loop volgende week wel weer eens langs om hem gedag te zeggen. Met Anne-Marie samen, zij komt woensdag naar Beijing! Het is de eerste keer dat ik bezoek krijg uit Nederland en kijk er erg naar uit om haar te zien.

Lente

Allemaal nieuwe planten gekocht en ze in en rond mijn huis gezet. Lente!!!!! Gisteren eerste echt warme dag. Commentaar van buurvrouw gekregen op mijn planten. Ik wilde ze op een soort plankje zetten, naast de voordeur op de binnenplaats. Maar ze vond het geen goed idee. Planten moeten op de grond staan, dan krijgen ze 'di chi' (aarde-energie)!! Ze heeft gelijk ook. Plantjes weer op de grond terug gezet. Nou maar hopen dat haar hondje er niet tegenaan piest.

Mijn buren zijn verdwenen

Ik kwam vandaag na school de hutong ingereden en het zag er opeens anders uit. In mijn straat en ook andere straatjes liggen enorme stapels stenen en sloopafval. Achter de muren zie je gapende gaten. In een dag (ja in 1 dag) zijn tientallen huisjes platgewalst. Snik. Van die mooie met schattige houten rode raampjes. Ook naast mijn ingang ligt een grote berg afval. Vanavond stonden er vrachtwagens en een stuk of 10 mannen klaar om het afval weg te scheppen, met de hand.

Ik ben meteen even naar mijn buurmeisje, Nao Ye, gelopen voor nadere informatie. Ze woont schuin tegenover me en runt een winkel in water. Ik ken haar omdat ik ongeveer elke week zo'n grote fles van 20 liter koop die ik op een watermachine zet. Ze spreekt een beetje Engels, met een hele goede uitspraak. Daardoor wordt ik elke keer op het verkeerde been gezet, want het lijkt net alsof ze taal goed beheerst omdat het zo goed klinkt, maar eigenlijk kent ze weinig woorden. Dus we spreken in eerste instantie Chinees en als we er niet uitkomen proberen we Engels.

Zij wist in ieder geval te melden dat de huizen inderdaad gesloopt worden de komende week, en vervolgens worden herbouwd. De buren zijn tijdelijk in een andere hutong ondergebracht en komen over ongeveer een maand weer terug. Het duurt volgens haar heel lang, ongeveer een maand dus, dan is het klaar. Lang... 1 maand... een heel huis? Niet lang dus. Probeerde haar nog uit te leggen dat je daar in NL misschien wel een half jaar mee zoet bent. Maar dat geloofde ze niet. Ik ga het in de gaten houden. Het is nu 4 maart, eens kijken wanneer de buren er weer zijn.
Wel schattig die rode raampjes, maar ook wel lekker tochtig de afgelopen maanden. Snap het wel dat de bewoners iets nieuws willen neerzetten. Tot nu toe hebben ze dat in deze buurt heel fraai gedaan. Ze gebruiken de traditionele grijze stenen en bouwen het in de oude stijl op. Ik geloof niet dat ze hier de komende jaren de hele hutong weghalen, zoals op veel andere plekken is gebeurd. De gemeente is zich inmiddels wel bewust van de historische waarde. Maar het is een zeer kostbaar ruimntegebruik. De huizen hebben bijna altijd alleen maar een begane grond, er kunnen dus weinig mensen wonen. Net buiten de tweede ring, ongveer 1 km ten noorden van mijn huis, schieten de flatgebouwen meteen de lucht in. Ik hoop in ieder geval dat het nog lang zo blijft. Het is een heerlijke rustige plek. Als je de hutong inrijdt ben je meteen in een andere wereld, die soms bijna landelijk aandoet, met kleine winkeltjes, vrijwel geen verkeer, veel fietsen.

Nao Ye liep met me mee terug naar huis en ik kreeg nog een appel van haar. Zo lief. Ze heeft laatst al eens vis voor me gemaakt en eende-nekjes (moet bekennen, dat was zo'n rotgezicht, die stukken doorgesneden nek, dat heb ik niet opgegeten, maar dat weet ze niet). Ik heb haar de volgende dag een stuk zelfgebakken appeltaart gebracht. Dus we zijn lekker aan het tutten samen.
Zondag is het vrouwendag. Ze vroeg ik mee ga naar de Verboden Stad (voormalig keizerlijk paleis), want dan is de entree -alleen voor vrouwen- maar 20 yuan (2 euro). Misschien doe ik dat wel, ik ben erg druk met studie en andere dingen, maar het is ook wel leuk natuurlijk. Vrouwendag is hier een groot feest. Mannen geven cadeaus aan hun vrouw en ze gaan uit eten. Groot verschil met Nederland, waar behalve een roos in het vrouwenhuis, die dag toch een weinig romantishe lading heeft.

Family Planning

Nee, schrik niet, ik ben niks van plan. De politici in Beijing wel. Die willen het een-kind-beleid voortzetten. Ondanks dat het oudere deel van de bevolking snel groeit en er bovendien inmiddels een scheve balans is ontstaan tussen de man-vrouw verhouding in dit land. Het aantal mannen is momenteel opvallend groter dan vrouwen (ca 120:100), omdat veel families zoals bekend de afgelopen jaren bij voorkeur een jongen wilden hebben (en dat met abortussen voor elkaar hebben gekregen). Daar heb je meer aan, is de algemene opinie, zeker in landelijk gebied: een man is een goede werkkracht en bovendien heb je er een hulpje bij in huis als hij trouwt. Het is gebruikelijk dat de vrouw bij de familie van de man intrekt, zodat er voor de ouders van de man gezorgd wordt. Ook een aantal van mijn (vrouwelijke) docenten leeft zo. Ze hebben een goed zelfstandig leven en inkomen, maar wonen onder een dak met schoon papa en mama.
Momenteel speelt het probleem dat jongens geen vrouw meer kunnen vinden, omdat er eenvoudigweg niet genoeg zijn.

Desondanks heeft de regering het plan om haar eenkindbeleid wil voortzetten. De bevolkingsgroei in de grote steden is nog steeds enorm en ze wil die beperken. Ze heeft zichzelf ten doel gesteld om de bevolking van Beijing bijvoorbeeld niet boven de 18 miljoen uit te laten komen voor 2020 (nu 16 miljoen). Maar volgens de huidige statistieken gaat dat niet lukken. Vandaar dat ze nieuwe, met name economische, maatregelen bedenkt. Op dit moment kan je in China best meer dan een kind hebben, als je maar betaalt. Per kind krijg je een boete, gebaseerd op het gemiddelde inkomen per jaar. Dat gemiddelde inkomen varieert van ca 2400 euro in Beijing tot ca 1000 euro voor landelijke gebieden. De boete is meestal 3 tot 8 keer dat bedrag.

Een deel van de bevolking is het niet eens met deze regeling, omdat het rijke Chinezen in staat stelt om meer kinderen te krijgen, voor een relatief laag bedrag. Vandaar dat bepaalde provincies enn steden nu het voortouw hebben genomen en flink met boetes zijn gaan strooien. Een ondernemer in Hubei, een provincie die aan Beijing grenst, kreeg onlangs een boete van 76.000 euro. Het rechtssysteem biedt die mogelijkheid, de provincies kunnen redelijk autonoom beslissingen nemen over bepaalde onderwerpen.

Ik vroeg laatst aan een Chinese vriend of ze naast hun dochter van zeven nog een kind zouden willen hebben. Zij zijn voor Chinese begrippen welgesteld en kunnen zich gemakkelijk een tweede kind veroorloven. Maar voor hem was het geen issue. Hij is zo gewend aan de situatie van 1 kind (zijn vrouw en hij zijn ook beide enigkind) dat ze er eigenlijk niet eens aan denken om een tweede te nemen.

Ik had gedacht dat (enig)kinderen verwend zouden zijn door de aandacht die ze van hun ouders krijgen, maar die indruk krijg ik niet. Wel zijn veel mensen ambitieus, in de zin dat ze een positie willen bereiken waar veel geld in te verdienen valt. Ouders stellen aan het kind voor Nederlandse begrippen hoge eisen op het gebied van studie en positie.