Onder de palmen

Hier was ik erg aan toe, een paar dagen zon en warmte. We ziten nu in Jinghong, op de grens met Laos. In Zuid China dus. Overal palmbomen in de straten en vrolijke uitbundige mensen. Je hebt geen geen idee dat je in China bent hier. Han Chinezen zijn er bijna niet meer, het grootste deel van de bevolking bestaat uit zgn minderheden, mensen van verschillende achtergronden, stammen, bergdorpjes of immigranten uit het nabijgelegen Laos of Birma. Eigenlijk zijn we elke dag een beetje in de war, met dat Chinees van ons kunnen we wel terecht, maar beter is het nog als je hier Laotiaans kan spreken of Thais. Alls opschriften in winkels zijn dubbel: Chinees en een lokaal schrift, wat er inderdaad heel Laotiaans uitziet.

Ik breng de dag door met Mira, Holger en Miguel. We zijn een Europese ratjetoe: Bulgarije, Duitsland en Spanje. En ik dus. Ik ben de eerste week met Mira op pad geweest in Suzhou, een stad zo'n 90 km van Shanghai, in het oosten van het land. Het was er berekoud, voelde er ouderwets Hollands koud aan. Ik heb geloof ik net mazzel gehad, het waren de 3 koudste dagen daar tot nu toe, de temperatuur zakte onder het vriespunt en ging tot op mijn botten. Maakte geen bal uit hoeveel ik nu eigenlijk aanhad, overal was kou. Natte kou. Heel anders dan in Beijing, waar de temperatuur veel lager is momenteel, maar waar een droge kou is. Zeker met de zon erbij teken ik voor de winter daar. Bovendien is er in Beijing in de meeste (openbare) gelegenheden zoals restaurants verwarming. Dat kan je vergeten in het zuiden, waar Suzhou is. Onder de Yangtse rivier zijn er geen verwarmingen meer. Dat klinktt raar, maar het is echt zo. Daar subsidieert de overheid niet meer, omdat het er de rest van het jaar goed te doen is. Alleen nu dus niet. Gelukkig had onze hotelkamer een airconditioner, die we de hele dag hebben laten loeien, ook toen we weg waren, eerlijk gezegd. We zaten er in restaurants met jas aan en shawl om, om warm te blijven en het deed me denken aan de allerleerste keer dat ik in China was, met Marieke. Toen hebben we in precies deze periode 3 maanden door het land gereisd en droegen overal binnen en buiten onze jassen. Halverwege de trip had ik taoen allemaal vetvlekken op mijn jas, onder mijn kin, omdat de noodles alle kanten op slingerden in een poging om met stokjes te eten. OK, dat gaat nu in ieder geval beter.

Maar nu: palmbomen. Heerlijk. En al die lagen zijn afgepeld, zodat ik vandaag alleen in een Tshirt langs de Mekong-rivier heb gefietst. Het is een groot feest met zijn vieren op pad te zijn. Mira is gek op shopping malls, hoge hakken en glinmende kerstversiering. Dingen die hier dus niet te vinden zijn. Maar ze wilde heel graag samen op pad naar een plek waar ze nog nooit eerder was geweest. Dus daar zitten we dan nu; in een soort heerlijk onbekommerd niemandsland op de Zuid-Chinese grens. Ik heb wel even mijn twijfels gehad over onze trip, omdat ze dit nog nooit eerder had gedaan. 't Is toch meer reizen dan 'vakantie' hier zal ik maar zeggen. Zij met een enorme trolley op wieltjes, ik met mijn rugzak in de sleeperbus, maar we zijn hier nu en met een beetje duwen her en der, gaat ze mee het 'avontuur' in. Vandaag zijn we op de fiets met zijn vieren het platteland op gegaan, naar allemaal kleine dorpjes. Mira met al haar sieraden om, slingerend over landweggetjes, ondertussen roepend waarom we hier in godsnaam zijn. Wat er nu zo leuk is aan dit dorpje en waar we naar toe gaan. Ze vindt de dorpjes armoedig en begrijpt werkelijk niet wat we er doen. We hebben gisteren een uitgebreide en interessante discussie gehad over reizen. Waarom reizen we eigenlijk, is het de armoede die aantrekkelijk is. Zouden we hier ook zijn als alles verwesterst was. Ik begon me te realiseren dat het wel degelijk uitmaakt dat we uit verschillende delen van Europa komen.
Mira ziet in de zgn rustieke plekken die we hier bezoeken iets heel anders dan wij. Het herinnert haar aan het dorp waar haar grootouders wonen, in de bergen. Het ziet er net zo uit, dezelfde krakkemikkige huizen, mensen die op straat eten koken. Waar wij drien uit west-Europa helemaal uit ons dak gaan als we weer een nieuw leuk, misschieen beetje viezig, straatje hebben gevonden met allemaal straat-eet-stalletjes, en van alles uit proberen, wordt zij juist geconfronteerd met een leven dat ze van vroeger kent. En waar ze zich aan ontworsteld heeft. Ze woont en leeft in Warna, aan de Zwarte Zee, heeft gestudeerd en een goede baan. Bulgarije is sinds kort EU-lid en is bezig met een verdere moderniseringsslag, waar waardering van het rustieke straatbeeld nou niet meteen de eerste aandacht heeft. Niet van haar in ieder geval.
Maar uiteindelijk heeft ze wel heel erg genoten van de fietstocht. Ze had sinds haar 14e niet meer gefiets. hInde loop van de dag kreeg ze meer vertrouwen en het zadel ging naarmate de dag vorderde steeds hoger. Morgen gaan we toch maar weer.

reacties

Ik heb mijn instellingen aangepast, zodat -wie dat wil- kan reageren op de weblog. Tot nu toe kon dat alleen door de geregistreerde gebruikers en het was nogal een gedoe. Ik heb er niet zoveel verstand van, maar -dankzij tip van wizkid Irma W - is het nu wellicht gemakkelijker. Vind het natuurlijk ook leuk om te lezen!
Verder: postadres hier werkt, ik heb wat kaartjes en zelfs een pakket ontvangen. Pakket was niet eens geopend. Post die ik naar jullie stuur wordt soms wel geopend heb ik al begrepen.

Vakantie in zicht

Nog een dag en dan heb ik vakantie. Morgen hebben we een 'Test', door bijna iedereen verafschuwd omdat je -net als vroeger- weer het gevoel hebt dat je extra je best moet doen. Een deel is schriftelijk een deel is mondeling. Meestal is het wel te doen, we hebben dit 2x eerder gehad. De docent laat ons na het schriftelijke deel alleen in de klas achter en gaat naar een andere kamer voor de mondelinge test. Om de beurt mogen we daar dan naar binnen. Grappig verschil met vroeger is wel dat we allemaal nog onze schriftelijke test voor ons hebben als zij al niet meer in de klas is, en we dus gemakkelijk aan elkaar de 'goede' antwoorden kunnen vragen. Maar niemand doet dat. Iedereen heeft denk ik toch het idee dat-ie deze studie voor zichzelf doet en niet een kunstmatig hoger cijfer wil halen. Alhoewel we natuurlijk stiekem allemaal wel nieuwsgierig zijn naar elkaars resultaten nadat de tests gecorrigeerd zijn.

Na de test gaan we morgen met alle laoshi (docenten) en studenten naar de karaoke bar. Yehhhhh. Ben er al eerder geweest hier. Het zijn superdeluxe plekken met kamers waar je met groepen van verschillende grootte kan zingen. De meeste Chinezen houden er heel erg van, en kunnen het ook best goed. En als ze het niet kunnen zijn ze schaamteloos. Wat heerlijk lijkt me dat, om gewoon heel hard en vals solo te zingen. Ben ik te verlegen voor, maar als we morgen de vakantie vieren met wat bier misschien durf ik dan wel. Tot nu toe heb ik met Holger een paar weken geleden 'Country Road Take Me Home' gezongen, alhoewel ik niet home wil, maar dat was wel leuk om te doen eerlijk gezegd. Als er nog spectaculaire foto's gemaakt worden zet ik ze op de blog.

Vanaf zaterdag vakantie dus. Alhoewel kerstmis niet gevierd wordt en de universiteit voor de andere lessen gewoon doorgaat deze maand, hebben ze voor onze groep een aangepast schema gemaakt. We zijn vrij tot 5 januari. Een aantal klasgenoten gaat terug naar huis, het grootste deel blijft hier en is druk bezig een vakantiebestemming te bedenken. Ik ook. Ik ga samen met Mira uit Bulgarije op pad. Op een of andere manier boeken we allemaal nog steeds niks, blijven we twijfelen hoe we nu precies zullen reizen. Je kunt hier voor niet teveel geld binnenlandse vluchten maken en ook op het laatste moment boeken. Dus we blijven allemaal maar zo'n beetje om de beslissingen heendraaien, maar ik denk dat het erop neer komt dat we uiteindelijk met een groepje van een man of 4-6 in Yunnan (Zuid_china) terecht komen. Mogelijk reizen we niet gelijktijdig maar ontmoeten we elkaar onderweg.
Als het gaat om mijn reiswensen: ik heb dringend behoefte aan een paar extra bomen om me heen, en wat minder mensen. Ik woon nu sinds half oktober in deze stad en ben maar 1x in 'de natuur' geweest. En zelf toen waren er nog heel veel mensen om me heen (zie blog over Kunming, stone forest in november). Ik ben dus al maanden achter elkaar in de stad en wil heel graag wandelen, groen zien. Vannacht heb ik gedroomd dat ik op Terschelling was, echt waar. Dat soort dromen heb ik nog niet eerder gehad. Zou erg graag willen dat Terschelling hier in de oceaan lag en dat ik even over het eiland kon lopen en fietsen.

Verder wordt de crisis hier ook steeds meer gevoeld. Zoals ik eerder schreef bezoeken we iedere maand een aantal bedrijven in een bepaalde stad/provincie. Volgende maand gaan we naar Guangzhou/Shenzen in het zuiden van het land. Een van de rijkste delen van China. Het programma daarvoor wordt voorbereid door de METP-organisatie. Vandaag hoorden we dat een van de bedrijven die we wilden bezoeken sinds deze maand niet meer bestaat, die heeft het niet gered. In totaal zijn in de Pearl River Delta (zuidelijk welvarend deel van China) sinds het begin van dit jaar 15.000 bedrijven over de kop gegaan. Maar goed, in China is het altijd een beetje goochelen met dit soort getallen, je weet het nooit precies. Statistieken kloppen hier per definitie niet.

Vandaag is trouwens een bijzondere (feest)dag hier. Landelijk wordt de '30th Anniversary of Opening Up & Reform' gevierd. 30 jaar geleden begon Deng Xiaoping met het herstructureren van de nationale economie, gelijktijdig toonde China ook meer belangstelling, openheid tov de rest van de wereld. Deng creeerde 4 economische handelszones die de aanzet waren tot verdere liberalisering van het land. Veel mensen hier zijn erg trots op de openheid en de (snelle) resultaten die China inmiddels heeft bereikt. Onder meer door het kopieren van beleid en methodes van andere landen (oa Singapore) en door de ongelooflijke gedrevenheid om het nog beter te willen doen is het land nu waar het is. Het is ook fascinerend om te zien wat het verschil is met de eerste keer dat ik hier was, zo'n 14 jaar geleden. Alles verandert hier heel snel, soms beangstigend snel. Waar vroeger alleen maar joint ventures mogelijk waren, kan je tegenwoordig een foreign enterprise starten hier.
Op TV is er veel andacht voor de 30ste verjaardag. Er is een Engelstalige Chinese zender, CCTV9, die ik volg. Wordt natuurlijk volledig gerund en gestuurd door de regering, maar is toch interessant om te beluisteren. Hoorde vandaag de CCTV-presentator spreken over de 'ridiculous cultural revolution', zo wordt er nu over deze periode gesproken.
Ik ben vanmiddag naar Tiannammen gegaan, Plein van de Hemelse Vrede, om te zien wat daar van deze dag te merken was. Ik was wel wat teleurgesteld, zag alleen maar een paar extra rode vlaggen. Had gehoopt op een boel Chinese officials, muziek etc. Misschien was dat eerder vandaag. Waarschijnlijk is er vanavond wel vuurwerk daar, maar.... ik moet studeren.

Ik heb veel zin in de vakantie. Ik weet niet of ik veel tijd heb / gelegenheid heb om mijn weblog bij te werken. In ieder geval leuke dagen allemaal!

Zondagmiddag - thee thuis.

Zomaar wat mensen op het ijs

Mooi weer.

Zondagochtend, Beijing Qian Hai. Op de achtergrond de drumtower & belltower.

















Verkoper van gesuikerde vruchten.

Kerstdiner

Vandaag wakker geworden met de smaak van schaap in mijn mond.

Gisteren hadden we een kerstdiner vanuit het METP-programma. Alle docenten, organisatoren en studenten waren er, ook een aantal van de vorige jaren. Geen idee waar de bus ons nu eigenlijk heeft gebracht gisteren, maar hij parkeerde voor de deur van een Xingyang restaurant. Die worden gerund door islamitische minderheden uit Xingyang province. Uiteraard wordt er alleen halal gekookt. Veel BBQ stokjes. Het restaurant bevindt zich pal tegenover de Amerikaanse ambassade. Een mooier kerstgevoel kan je je niet voorstellen ;-).

Uiteindelijk zaten we met 120 man aan tafel. Ronde tafels, zoals gebruikelijk, met uiteraard draaiplateus in het midden. Tijdens het eten was er een uitbundige buikdansperformance van diverse dames en deed ook nog een groep Chinezen zijn best om Spaanse flamenco te spelen, compleet met akoestische gitaar. Wat de Spaanse harten van een paar vrienden deed opspringen en die begonnen te dansen. Het rode kaarsje op tafel deed ons nog enisgzins aan kerst herinneren. Toen de ober het zoveelste gerecht op tafel wilde zetten en het niet meer paste, wilde hij het wegnemen om ruimte te maken. Onder groot protest, het minimale kerstgevoel moest beschermd worden. Was verder wel een hele leuke sfeer.

Voor ons gezelschap waren 4 schapen besteld, die zijn verwerkt in (vrijwel alle) gerechten, ik kan voorlopig geen schaap meer zien. In stijl weggespoeld met literpakken jus d'orange en bier.

Daarna nog naar het centrum gegaan en in een discotheek terecht gekomen. Vandaag rustig aan.

Mijn buurt: de stomerij

Om de hoek is een klein straatje met winkels waar ik boodschappen doe; de groentenman, de stomerij, een kruidenier, bakker van kleffe Chinese broodjes, de notenwinkel. En natuurlijk restaurantjes. Hele kleine tentjes met een paar tafels waar je voor een euro een geweldige maaltijd kan krijgen. Ik kan mijn fruit in de grote supermarkten kopen in de hoofdstraat, maar ik vind dit leuker en vaak ook lekkerder om de hoek.

Ik zal proberen af en toe wat te schrijven over die winkels en de mensen daar. Ze beginnen me nu wel een beetje te kennen. Ze zijn gewend aan de laowai (buitenlander) in de paarse jas op een te grote fiets (voor Chinese begrippen).

Dit is de stomerij, kleermaker. De winkel wordt gerund door deze jongen. Hij is hier nu een jaar of zes en komt oorsponkelijk uit Sichuan, het zuiden. Veel mensen in Beijing komen oorspronkelijk niet uit de stad, maar zijn import. Zo'n beetje als Amsterdam eigenlijk. Hij werkt elke dag in de winkel en slaapt er ook. Hij opent om een uur of 8 en blijft open totdat-ie naar bed gaat. Ik heb eigenlijk geen idee waar hij de kleren stoomt, want daar is de winkel veel te klein voor. Hij repareert gescheurde kleding en naait knopen aan. In mijn geval deed hij dat voor een vest. Ik heb uit een enorme bak een paar geinige knopen uitgezocht en die heeft ie eraan gezet. ja, je moet toch wat als je moeder niet in de buurt is.

In de winkel groeit een boom. Je ziet op de foto aan de buitenkant dat-ie best groot is, hij steekt een aardig eind uit het dak. Hij maakt er wel handig gebruik van door er briefjes op te prikken en ook een kledingrek is eraan bevestigd. Voor 8 yuan (80 cent) was de scheur in mijn vest gerepareerd en zaten de knopen eraan.

Dit is trouwens mijn fiets, voor de winkel. Ik mik alles in dat handige mandje voorop. Waarom hebben NL fietsen niet zo'n mandje, echt superhandig!

Chairman Mao doet niet open

Al een paar weken waren Danni en ik van plan om een bezoek te brengen aan Mao, die ligt opgebaard in een enorm mausoleum op het Plein van de Hemelse Vrede. Ik ben er wel een aantal keer langsgefietst. Ik heb hem nog niet eerder gezien. Danni ook niet dus het leek ons een goed zaterdaguitje. (Meer over Danni, zie hieronder). Ik heb haar eerst bij mij thuis uitgenodigd. Daar was ze erg nieuwsgierig naar, vooral ook omdat ik in een hutong woon. Ze woont al 3 jaar in Beijing, maar was nog nooit in een hutong geweest. De universiteit (ze woont op de campus) is een eindje buiten de stad, tussen de 3e en de 4e ring, zo'n 20 minuten van het centrum, van mijn huis.

We hebben wat gedronken en gesproken over de inrichting, iets wat je hier niet te nonchalant moet bekijken. Niets is vanzelfsprekend in dit land, vrijwel alles heeft een betekenis. De wijze waarop je je meubels plaatst in huis is bepalend voor je geluk. Iets wat in Europa is doorgedrongen via begrippen als 'feng shui' (wat letterlijk wind en water betkent, 2 elementen die met elkaar in evenwicht moeten zijn) en wat een tijdje trendy was, maar wat hier dagelijks gebruik is. Ze heeft me erop gewezen dat ik bv mijn bed anders moet neerzetten, anders stroomt de energie uit de kamer weg. Verder heb ik een linnenkast met een spiegel. Onder geen beding kan ik die spiegel s avonds open laten, die moet bedekt zijn. Dat deed ik eigenlijk automatisch al, omdat mijn kast een extra -schijnbaar loze- schuifdeur heeft die daar speciaal voor bedoeld is.
Ook de windrichtingen zijn van groot belang. De Verboden Stad (vml keizerlijk paleis) ligt op de Noord-zuid as van de stad, alles is eromheen gebouwd in een sterk geometrisch patroon. Die as staat voor veel voorspoed en mag niet belemmerd worden. Nu is jaren geleden dat mausolem van Mao er neergezet, volgens haar niet de beste move om een dode te plaatsen recht tegenover het paleis, precies op die noord-zuidas.


Om 14 uur kwamen we eens aan bij het mausoleum. Op het Plein was het erg druk, maar ik zag geen rijen voor de deur. Helaas bleek die dicht te zijn. Mao wil graag dat we vroeg opstaan want hij houdt alleen van 8 tot 12 uur open huis. We hebben uitendelijk een heeeeeeel erg toeristische foto gemaakt voor de Verboden Stad (zie hierbij), vlak tegenover het mausoleum. En zijn vervolgens gaan wandelen, lunchen en winkelen. Alletwee een nieuwe muts gekocht.

Danni

Vandaag ben ik met Danni de stad in geweest. Danni is studente Chinese taal en cultuur. Zij is de tutor met wie ik een flink aantal uur Chinees spreek. Maar ook heel vaak Engels omdat dat wel zo gemakkelijk is en omdat ik vaak erg nieuwsgierig is naar haar leven. Mijn huidige Chinese vocabulaire reikt nog niet veel verder dan vragen waarmee ik kan informeren naar haar familie, het weer, of ze het druk heeft, het eten lekker is etc. Maar niet de dingen die ik echt wil weten. Ze komt uit Fujian province in Zuid-China en had zin om vooral ver van haar ouders te studeren. Da's gelukt ze zit op zo'n 2000 km schat ik. Ze heeft al 2 jaar een vaste relatie, maar daar weten haar ouders niks van, want dan willen ze weten wie dat is, of-ie goed genoeg is voor haar en ook wanneer ze dan gaat trouwen. Terwijl ze juist een eigen carriere en leven wil opbouwen. Twee dingen die hier niet gemakkelijk samen lijken te gaan, voor vrouwen. Ze zegt dat het soms lastig is voor haar, haar vriendinnen om een toekomst uit te zetten. Veel Chinese mannen vinden het prettig als een vrouw afhankelijk van hen is, ze willen voor hen kunnen zorgen. Danni wil dat niet, zij wil zorg dragen voor haar eigen inkomen. Haar vriend heeft 2 jaar geleden de universiteit verlaten en werkt nu. Hij zegt haar dat wanneer ze getrouwd zijn, ze niet hoeft te werken, dat hij zal zorgen voor een inkomen. En dat hij dan een bloemenzaak voor haar zal kopen waarin ze kan werken. Maar ze wil helemaal geen bloemenzaak.

Danni houdt van nieuwe indrukken omzich heen en verveelt zich soms op de universiteit. De meeste studenten blijven op de campus en gaan af en toe net buiten de hekken naar de film in het weekend, of ze kijken tv in de gezamenlijke huiskamer. Ik ben in haar studentenflat geweest. Het ziet er heel anders uit dan in Nederland. Het is een enorm flatgebouw met lange gangen. Mannelijke en vrouwelijke studenten wonen in aparte flats. Op elke gang komen wel zo'n 50 kamers uit schat ik. En in elke kamer slapen 5 meisjes in stapelbedden. Het is er propvol. Bovenin slapen ze en onder het bed is een soort bureautje waar ze studeren. De meesten hebben het gezellig gemaakt met foto's van beroemde popsterren of andere posters. Danni heeft een goede plek. Haar bed is aan de raamkant, zodat ze redelijk licht heeft, en ook nog eens dicht bij de verwarming, zodat het in deze tijd van het jaar warm is. Om 11 uur s avonds gaat in de dormitory centraal de electriciteit uit, dan is er dus geen licht meer om te studeren. Alleen in examenperiodes is er tot 12 uur s avonds electricteit. Ze heeft een lamp met een batterij waardoor ze toch nog wat langer licht heeft als ze dat wil. Douchen kan ze alleen van 3 uur smiddags tot 9 uur s avonds. Niet s morgens dus.
Verder houdt ze zich bezig met dezelfde dingen als NL studenten; Via internet kijkt ze America's next Top Model met haar vriendinnen en ze maakt zich druk over haar benen die te dik zouden zijn (hele dunne pootjes..).

Met z'n allen genieten van de natuur...

Stone Forest (Shilin), Yunnan.
Ontsnapt aan het massatoerisme samen met Sandra en Miguel.

Zakenlunch...

Kunming, 3000 km ten zuiden van Beijing. Uitnodiging voor een zakenlunch met de CCPIT, de Chinese Kamer van Koophandel. Lekkerrrrrrrr.

Bezoek aan anjerkweker in Yunnan (Zuid-China)

Foto 1: Bernadett uit Hongarije, Livio uit Italie (hoezo?), moi
Foto 2: De kas
Foto 3: kweker Mick, Henk (NL), Joe (coordinator METP), Tristan (UK), Kim (Schotland).
Foto 4: Kool om de kassen te stoken. Sandra (Spanje), Makis (Griekenland) , Holger (Duitsland), Adrian (Bulgarije), Robinson (Duitsland).

Meditatie oefening....., Green Lake Park, Kunming

Kunming, bejaardengym in het park

Vorige week een paar dagen in Kunming geweest, voor een aantal bedrijfsbezoeken. s Morgens vroeg eerst naar het park.