op de fiets (mei 2010)

meestal is het verkeer in Beijing wel veilig....
'gelukkig' is de hele stad voorzien van camera's en zijn we geen moment onbewaakt. hier ging het allemaal net goed,
KLIK HIER VOOR EEN FILMPJE

30 mei Nationale Theedrinkdag

Usha Marhe is een zeer creatieve dame die de afgelopen weken een initiatief uit de Nederlandse klei getrokken heeft, waarbij ze thee lanceert als een middel en doel tot verbinding. Daar ben ik het helemaal mee eens natuurlijk!
Er werken allerlei mensen als ambassadeurs mee aan het initiatief; Jurgen Rayman, Frenk van der Linden.

Dus over anderhalve week, op zaterdag 30 mei, is het Nationale Theedrinkdag. Dat je het alvast weet! Of kijk op www.theedrinkdag.nl. TeaSuit is blij dat we aan de actie mee mogen doen en de kans hebben om mensen bloementhee met een persoonlijke (verbindings)boodschap kunnen laten ontvangen.

Ei

Heel hard gefietst vandaag naar 'het ei', het Nationale Theater, dat met al zijn schoonheid aan moet schurken tegen de knoestige gebouwen aan het Plein van de Hemelse Vrede. Partijbonzen met hun zwartomrande brillenglazen en dito (geverfde) haren beslissen over grootse zaken in de gebouwen van het People's congres. Op een steenworp afstand wordt er lichtvoetig gedanst en opera gezongen. Wat een prachtig gebouw. En groot.

Ik was op 7.13 pm van huis gefietst, voor een voorstelling om 7.30, ter gelegenheid een het moderne dansfestival (waar volgende week trouwens ook het Nederlands Danstheater optreedt). Veel te laat vertrokken, want beetje druk vandaag. Besloten geen taxi te nemen, want die schiet al helemaal niet op rond deze tijd en ik ben er ws sneller als ik de tussendoorweggetjes neem met de fiets. Dus heeeeeeel hard gefietst en kon vervolgens de ingang niet vinden van het ei (zoals het hier in de volksmond heet). Het ei ligt in een plas water. En heeft geen deur, kwam ik uiteindelijk achter, tenminste niet aan de zijkant, je moet er aan de onderkant in en dan onder het water doorlopen. Maar eenmaal binnen is het zo adembenemend groot dat ik eerst een tijdje ademloos (ook van het fietsen) naar het plafond heb staan kijken. Geen idee waar de Israelische dansgroeop optrad. Vier keer gevraagd aan een medewerker welke zaal het was. Aziaten kunnen geen richting aanwijzen! Ik word daar echt soms helemaal niet goed van, dan zeggen ze hoe ik moet lopen maar dan zijn er twee trappen en dan duidt zo'n jongen met een slap armpje in een richting zodat het nog niet duidelijk is welke van de twee. Uiteindelijk in de kelder uitgekomen. Haha alles is echt prachtig daar, zelfs de kelder met een fantastisch vlakke vloertheater. Voelde me opeens teruggezapt naar Nederland, qua entourage dan. Fijne stoelen, lekker schoon, een buffet voor koffie en thee etc. Werd alleen een beetje in de war gebracht door het Hebreeuwse gegorgel om me heen. Had het idee dat de hele Israelische gemeenschap uitgerukt was. We waren met een man of 40 (niet overdreven) te laat. Omdat het gebouw zo belachelijk groot is konden meer mensen de zaal niet vinden en hebben rondgedoold. We hebben de eerste 20 minuten buiten de zaal moeten wachten, tot het volgende dansonderdeel. Ai, wat zonde, 180 rmb voor een kaartje, en vooral: eindelijk mooie dans in de stad, elke minuut inspiratie is dan meegenomen. Allemaal boze ongeduldige buitenlanders voor de deur, die stonden te trappelen om naar binnen te mogen. En die in hun beste Chinees de juffrouw bij de deur probeerden weg te kletsen. Hielp niet.
Eenmaal binnen erg mooi werk gezien van Inbal Pinto en Avshalom Pollak. Grappig en ontroerend ook. Superfijn om daar te zijn, ik wil meer!