Zacht geland

Ik ben weer thuis. Heb gisteren toen ik aankwam alles in een hoek gegooid en ben rond de lunch naar mijn favoriete cafe gegaan. Daar heb ik me op het dak uren in een uitgezakte bank genesteld en me als een luie poes door de zon laten opwarmen. Heerlijk. Mijn vlucht was meer dan voorspoedig. Normaal gesproken zou ik daar geen woorden aan wijden, maar nu was hij wel bijzonder. Bij het instappen dacht ik een van de KLM-mensen te herkennen. Ik zag haar alleen maar in een flits van achteren, maar het bleek te kloppen. De senior purser op de vlucht was A, een oud klasgenoot van de HES en ook vriendin/buurvrouw van V uit Rotterdam bij wie ik zeker 1,5 jaar vaak over de vloer kwam. Echt supertoevallig dat uit die 9000 KLM-mensen juist zij mij naar Beijing terug vloog. En ook erg gezellig. Bovendien nog een aardige man naast me, een wetenschapper op het gebied van luchtkwaliteit, die hier een congres ging bijwonen/presenteren. Gezien mijn werkverleden in infraprojecten was het wel leuk om over de laatste ontwikkelingen met deze man te praten en verder was het ook gewoon gezellig. Ik had (weer eens) veel te laat ingechekct, dus een rotstoel, in het midden. De Aardige Wetenschapper was erg geduldig, want ik wilde er regelmatig langs om tijdens het vliegen met A. bij te praten. Omdat we daar bij aankomst eigenlijk nog lang niet mee klaar waren, hebben we afgesproken om samen te gaan eten, tenzij we alletwee door de jetlag omvergeknikkerd waren. Dat viel uiteindelijk best mee, dus we zaten een paar uur later vlakbij haar hotel, op fietsafstand van mijn huis, bij de japanner te eten. Het was zo'n fijne dag en avond. Ik had de afgelopen week veel zin om weer terug te gaan, maar omdat ik hier nu relatief weinig 'oude bekenden' om me heen heb (die zitten nog allemaal in Europa en komen al dan niet terug de komende weken), zat ik wel een beetje aan te hikken tegen een soort eenzaam gevoel. Maar het lijkt alsof ik een beetje geholpen ben door het lot. Het voelt alsof ik echt meegenomen ben terug naar mijn huis. Mijn slaap heb ik vandaag ruimschoots ingehaald, ik heb geloof ik wel 13 uur achter elkaar geslapen. Voel me weer helemaal fit, heb vanmiddag weer een uurtje onder de handen van mijn vaste blinde masseur gelegen, zodat mijn rug ook weer soepel is. Ik heb wat gelezen in de stapel NL tijdschriften die ik had meegesleept en ben vervolgens met Joy en een andere Chinese vriendin uit eten geweest.Mijn planten stonden er deze keer trouwens prachtig bij. Daar hebben Joy en 'shifu' voor gezorgd, maar ik denk ook dat mijn andere buren zich erover ontfermd hebben. Die vinden de chrysanten en bougainville toch ook wel leuk, zodat ze inmiddels deel van de binnenplaats zijn gaan uitmaken. Toen ik gisteren thuis kwam , kwamen twee buurvrouwen even kletsen en een van hen had een 'dongsi' (dingetje) voor mij. Ik dacht eigenlijk een brief ofzo, die niet onder de deur doorpast, maar ze kwam terug met zelfgeborduurde inlegzooltjes. Jaha. Zo, dat is nog eens een leuke dongsi! Ik weet niet wat ik ermee moet, want ik vind het eigenlijk sneu om die zooltjes met mooi geborduurde vogelpatronen (zit echt uren werk in volgens mij) in mijn laarzen te schuiven, waar niemand ze ziet en ze er ook niet fraaier op worden zal ik maar zeggen. Ze had wel rekening gehouden met mijn maat, lekker groot. Visje 4 is inmiddels ook overleden, daar konden Joy en 'shifu' niks aan doen. Laten we het erop houden dat-ie me miste. Nou goed, dat is wat teveel eer voor me. Ik ben toch niet zo'n verzorgend type denk ik. Dus nu weer alleen in huis. Zonder vissen, maar wel weer met een bruikbare glazen IKEA wekpot. En 2 inlegzooltjes dus.

Nederland

Ik heb afgelopen vrijdag mijn goudvis ingepakt, in een potje gedaan en naar 'shifu' gebracht, mijn kolossale buurman. Die gaat er voor zorgen gedurende de twee weken dat ik in Nederland ben. Ja, nog maar eentje, de andere 3 zijn toch bezweken onder mijn overweldigende aandacht. Ik heb ze ECHT te eten gegeven en ECHT hun water verschoond en ECHt elke dag tegen ze gesproken. Helaas, nog maar eentje dus. Shifu heeft me ingefluisterd dat het er misschien wel 5 zijn als ik terugkom. Chinezen kunnen ook alles kopieren.

Nu in Nederland. In Amsterdam op de Haarlemmerdijk, zit thee te drinken. Ik geniet van brood met kaas, drop, koeien en fietsen. Eigenlijk niks veranderd in zo'n jaar. Wel nieuw: chipknip, nieuwe broodverpakking bij albert heijn en dan heb je het wel zo'n beetje gehad lijkt het. Loop nu met een gloednieuwe OV chipkniprond, die ik prompt al vergeten ben uit te checken in de bus.