Theefabriek

Vanmorgen om 8 uur voor de deur van mijn werk op de bus gestapt met nog zo'n 30 man. Ik had al afgesproken met Jiang, de trainster van Wuyutai dat ik graag eens mee wilde naar de fabriek en vandaag had ze het voor me geregeld. Jiang traint de nieuwe en huidige werknemers, soms op het hoofdkantoor en soms in de trainingsruimte op de fabriek. . Afhankelijk van hun achtergrond leren ze in 3 tot 12 dagen alles op het gebied van thee, financiele administratie, computergebruik en verkooptechnieken. Ze is een echter moeder, die waakt over al haar kinderen. Vanmorgen kwam ik precies om 8 uur aan. Op tijd zou je zeggen. In Nederland ben je dan ongeveer de eerste. Nu zaten alle collega's al in de bus. Ik was de laatste die erbij gepropt werd. Chinese mensen zijn over het algemeen lekker op tijd. Wat vaak handig is, maar soms ook niet, zeker als je een keer zelf kookt en iedereen al een half uur eerder op de stoep staat. Nu kreeg ik het mooiste plekkie in de bus, naast de chauffeur. Wilde ik natuurlijk niet, voel me toch al vaak zo bevoorrecht behandeld, alsof ik een gast ben. Want zo zien de meeste collega's me hier ook.

We zijn 40 minuten onderweg geweest over de snelweg, totdat we een eind buiten de 6e ring uitkwamen. Op het platteland staat een fabriek waar de thee uit Zuid-China binnenkomt en opgeslagen wordt in koele kamers. Onder de 20 graden, dat is de helft minder dan buiten op het moment. Daarnaast dient het als een overslag en verpakkingsplek. Ik heb nu ook eens gezien hoe theezakjes in elkaar gezet worden. Een kleine nogal schattige machine waar je de touwtjes en labeltjes in de rondte ziet vliegen.
In de ruimte waar de jasmijn thee wordt verpakt ruikt het erg lekker. Bijna alles gaat verder handmatig, ik mocht helaas geen foto's maken. Relatief weinig mensen werken in een erg schone omgeving. Met de hand worden dozen gevuld met zakjes, maar niet aan een lopende band, gewoon met zijn drieen naast elkaar. Verder worden orders half automatisch gepikt. Er is een systeem dat aangeeft welke klant (theewinkel) welke thee nodig heeft. Op de stellingen gaat dan automatisch bij de benodigde producten een lampje branden en dan kunnen ze het uit die stelling nemen.
De gevulde dozen worden dan wel weer automatisch naar de goede loods gestuurd, zodat de vrachtwagen ze op kan pikken en de 200 winkels kan bevoorraden.

De rest van de groep heeft vandaag een cursus 'kassasystemen' hier in het trainingscentrum van het fabrieksgebouw. Niet echt mijn favoriete onderwerp, bovendien begrijp ik er niet zoveel van, dus ik ben na de lunch in de rest van het gebouw op verkenning gegaan en kwam op de leukste plek uit. Het testlaboratorium voor thee.
Er was een jonge vrouw bezig, ze had me niet meteen in de gaten en ze spoog net een slok uit toen ik binnenkwam. Eigenlijk is de thee en wijn cultuur zeer vergelijkbaar. Beide komen uit verschillende districten, kennen hun eigen taal om smaak te beschrijven. Ook kennen ze vergelijkbare manieren om de kwaliteit te testen.

Er stonden al heel wat koppen klaar toen ik binnekwam (zie foto). Ze heeft me uitgelegd hoe ze monsters maken en hoe ze testen. Erg leuk. Standaard procedure is: 3 gram thee, water opschenken, 5 minuten wachten, thee ruiken, omkiepen in testmok, proeven. Inmiddels was ik helemaal vergeten om tegen Jiang te zeggen waar ik was. Toen ik haar een sms-je stuurde, ging nog geen halve minuut later de telefoon en hoorde ik haar op de gang lopen, op zoek naar mij. Ze was bang dat ik na de lunchpauze de weg was kwijtgeraakt toen ik even naar buiten was gelopen.
Nu heeft ze al 5x tegen me gezegd dat de bedrijfsbus van 16.40 uur straks voor me klaar staat, zodat ik daarmee weer terug naar de stad kan. Maar ik weet zeker dat het ze straks nog 5x zegt.

Haarlems Huis te huur per 1 september

Bekend plaatje he? Nee, ik ben niet terug in Nederland.
Vanaf 1 september is mijn huis in Haarlem echter te huur. Ik heb superfijne huurders gehad het afgelopen jaar, maar ze vertrekken helaas omdat ze een huis gekocht hebben in Haarlem. Jammer, maar ik zou het ook doen. Weet je iemand die in mijn huis zou willen wonen, wil je dan deze link doorsturen? Daarin staat mijn huis aangeboden.
http://www.randstadwonen.nl/Beautiful-maintained-3-bedroom-semi-detached-familyhouse-(app-100m2)-with-sunny-garden-in-very-popular-area-in-Haarlem--000010311080380003.html
Vraag svp of ze rechtstreeks met mij contact opnemen, via mijn bekende email adres of telefoon. Dat is handiger (en goedkoper) dan via de makelaar.

Thanks.

Zondagmiddag, gezellig naar de KTV...

dat ik toch nog eens vrijwillig mee zou gaan....

Hidden Dreams

Net om de hoek is een onverwacht stukje stad. Ik ben er toevallig langs gekomen op een zondagmiddag. Er zijn hier genoeg mooie authentieke Chinese parels, maar dit is iets heel anders. Je kan het niet van buiten zien, achter een enorme muur ligt een mooie wijk. Je moet langs een wachter en door een poort wil je er toegang krijgen, maar ze laten je door, het is een gewone woonwijk. Het complex bestaat uit een paar grote gebouwen van rond 1900, met wat laagbouw eromheen. Het is zo afwijkend van alle andere bouwwerken hier en tegelijkertijd ook heel vertrouwd. Het doet wat koloniaal aan. Ik vind het een superplek, tussen de gebouwen zijn stukjes groen en is het doodstil. De gebouwen zelf hebben hoge kamers, als je er naar binnen sluipt zie je allemaal meubels staan uit de jaren 20. Mensen snijden op een fraai art deco dressoir hun groente, want het is per slot van rekening woekeren met de ruimte. Geen luxe keukens hier. Alles is een beetje vervallen en ik denk dat wat meer dan de helft van alle ruimtes in deze gebouwen bewoond is. Oorspronkelijk helemaal niet de bedoeling, want voor zo ver ik heb begrepen waren dit kantoorgebouwen. Geen wc, geen badkamer dus. Maar wat een plek. Delen lijken ook verbonden met een fabriek, zie foto. En ik zag zelfs een schuilkelder. Dit zou een geweldige lokatie zijn om kunstenaars te laten werken, studio's te bouwen, galleries op te zetten en wat horeca te creeeren. Er is nergens middenin de stad zoiets als dit. Het beroemde Factory 798 en alle andere art districts liggen een eind uit het centrum. Wat zou het leuk zijn om zo'n project te onwtikkelen met een stel enthousiaste mensen. Maar goed er wonen nu mensen en ik heb geen idee van de plannen van de overheid in dit district, is ook wat lastig achter te komen. Ik onmoette er een man die bezig was met de renovatie van een deel zo'n oud pand. We hebben gegevens uitgewisseld, je weet nooit. Ik weet dat hier vroeger een generaal heeft gewoond, en geregeerd. Volgens sommigen is de chi niet best daar, deze man had het niet al te goed voor met de mensheid.

Om het 'shield' gekropen

Gelukkig, ik heb een manier gevonden om het shield van de Chinese regering te omzeilen, zodat ik nu toch op Youtube kan en ook weer op mijn eigen blog kan schrijven. Beide zijn nog steeds geblokkeerd en afgelopen week is Facebook er ook bijgekomen. Officieel kan ik jullie dus niet rechtstreeks informeren, maar ik heb een linkje naar een proxy ofzo, waardoor ik nu gewoon mijn gang kan gaan. Gekregen van Belgische Frederic, de computerguy uit de klas. Dank je wel broer Eric dat je me de afgelopen maand geholpen hebt (via een andere omweg) al deze zin/onzin op mijn blog te zetten!!

Goed weekend gehad? Ik heb het rustig aan gedaan. Zaterdagmiddag naar de opening van een galerie geweest, in Chaochangdi, een art district. Een Spaanse vriend die ik ken via Miguel had zijn eerste solo exhibition in Beijing. De afgelopen tijd is hij bezig geweest met het creeeren van zijn werk dat bestaat uit 700 doodskoppen van was. Toen we hem laatst ontmoetten was hij een beetje radeloos, want hij had mensen nodig om hem te helpen met de productie. Miguel heeft zijn tutor, een Chinese studente, gevraagd. Voor 1000 yuan (100 euro) per week heeft zij in hoog tempo met een vriendin die doodskoppen staan maken. 100 euro per week is overigens erg veel geld hier, als je je bedenkt dat een gemiddelde verkoper bij Wuyutai per week ca 50 euro verdient. Het resultaat hebben we zaterdag bekeken. Ik ben nu een aantal keer bij openingen geweest en het komt neer op veel mensen, drank en soms eten. Javier, deze kunstenaar, houdt behalve van doodskoppen ook van lekker eten en had enorme pannen met paella klaar gemaakt, gazpacho en satestokjes. Je ziet hoe hard hij en de Chinese studentes aan het kunstwerk gewerkt hebben. Vooral door het licht ziet het er redelijk uit, voor mij is hij eerlijk gezegd een betere culinair kunstenaar.

Film

Ben naar de film geweest. Voor het eerst sinds ik uit Nederland vertrokken ben heb ik weer in een bioscoop zaal gezeten. Samen met Miguel, Sandra en mijn Chinese buurvrouw Joy (van de waterwinkel) bekeken we gisteren een Franse film. De Alliance Francaise bezit op fietsafstand van mijn huis een enorm pand, waar alles wat maar Frans is of wil zijn rondloopt. Er zijn toch aardig wat Chinezen die vloeiend Frans spreken. En behalve een bibliotheek, booekwinkel, studiezalen is er dus ook een filmzaal. Was heerlijk om weer onderuit te zakken en op groot beeld te kijken, met goed geluid. Frans dus met Chinese en Engelse ondertitels.
De film was een beetje too much voor Joy, er werd nogal veel geschoten, dus die dook elke keer weg tegen mij aan. Ze had gisteren met haar man afgesproken dat ze een avondje wegging. Ze werkt 7 dagen per week, in hun waterbedrijf. Eigenlijk vanaf s morgens 9, (als mensen dorst krijgen en water nodig hebben) tot 10 of 11 uur s avonds. Ze had vlak voor we weggingen nog even snel gekookt voor 8 man, want dat hoort er ook bij. De 7 mannen die in het bedrijf werken slapen namelijk s nachts in de winkel en ze krijgen er ook eten. Als ik er ben krijg ik ook altijd wat toegestopt, eendenekjes enzo. Ondanks het geweld in de film gaat ze toch de volgende keer ook weer mee. Ik vond het een heerlijke avond en zou het liefst vanavond weer gaan.

Ik zie hier wel veel films en series, maar die speel ik af op mijn laptop of via de tv bij iemand thuis. Voor bijna niks ( 50 eurocent) koop je de meest nieuw –illegale- kopien. Op het moment ben ik bezig met de vijfde seizoen van ‘Six Feet Under’. Heerlijk. Er zijn nog maar een paar episodes te gaan en dan is het over. Dan is de serie afgelopen.Helaas! Ik ben al helemaal thuis in het huis van de familie Fischer. Ben een beetje verslaafd geraakt aan het wel en wee van de personages. Vorige week 3 afleveringen achter elkaar gekeken, met een zak heerlijks van grote vriend MacDonald’s naast me.

Deze wens ontving ik vandaag van een Chinese vriendin en ik geef hem graag aan jullie door: Vandaag is eerste dag van de tweede helft van dit jaar Ik wens jou en je familie veel geluk de komende maanden!

Veertig graden

Het is warm, zo’n 40 graden en ik denk dat ik het ermee moet doen de komende 2 maanden. De airco’s in mijn huis draaien op volle toeren, maar redden het niet Vooral die in mijn slaapkamer snapt niet dat hij nu koude lucht moet afgeven en blaast zomaar wat warme lucht in de rondte. Ik heb een fan gekocht, zo’n draaiend ding, maar ook dat helpt niet echt. Dit weekend heb ik daarom besloten om boven te gaan slapen, omdat het daar beter koel te houden is. Ik heb mijn bed nu op zijn Chinees opgemaakt en ik lig nu op een bamboemat en niet op een laken. Dat is koeler.

Gelukkig is de warmte hier droog, dus is het nog redelijk uit te houden. Ik was vorige week 1000 km ten zuiden van Beijing, in de buurt van Shanghai en daar is het klimaat erg heet en vochtig. Daar loop je continu met een laagje water op je huid rond.

Nu het zo warm is:
-dragen vrouwen open schoenen, maar wel met pantysokjes
-stinken de riolen in de straat en de putjes in mijn badkamer. En daar krijg ik een vakantiegevoel van (die lucht associeer onbewust nl met Indonesie haha)
-beschermen Chinese dames op de fiets zich tegen de zon door een soort Supermancape te dragen die schouders en armen bedekt (je zou eens bruin worden)
-douche ik soms 3x per dag
-liggen we s avonds op het gras in het park kaart te spelen-komt er van sporten al helemaal niks meer

Maandag 29 juni 2009

Nou, ik heb iets toe te voegen aan mijn lijstje ‘nooit-eerder-gedaan-maar-wellicht-de-moeite-van-het-proberen-waard’. Ik heb net een uur Engelse les gegeven aan 50 nieuwbakken theeverkopers. Allemaal tegelijk. En het was best leuk!
In dit bedrijf werkt zo’n 700 man, wekelijks zie je hier nieuwe trainingsgroepen door het pand lopen. Ze worden getraind in financien, verkooptechnieken, verpakken van thee, thee herkennen. Nu ook weer een groep jonge mensen, net van de middelbare school, met enige kennis van het Engels. Ik heb 2 weken geleden eens gezegd dat ik wel eens een keertje een Engelse les wil geven aan werknemers die veel met buitenlandse klanten (toeristen) te maken hebben. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, dus opeens stond er donderdag iemand naast mijn bureau met een powerpoint presentatie met Engelse zinnetjes. En of ik vandaag dan wat kon doen. Ik heb nog nooit eerder les gegeven, geen idée hoe je dat doet eigenlijk. Ik dacht eerst, ik doe wel wat. Maar vervolgens zag ik tijdens een droom die grote groep Chinezen langskomen die niks van mijn Chinees & Engels begrepen. Van het weekend heb ik daarom even met Shuping, een van mijn Chinese docenten en ook vriendin, gekletst. De manier waarop Chinezen leren is namelijk heel anders dan de westerse leermethode. Dat wist ik natuurlijk al wel: veel stampen, uit je hoofd leren. Niet zozeer verbanden leggen en je eigen zinnen in elkaar knutselen. En om behalve Engels nu ook meteen een andere lesmethode voor te leggen leek me geen goed plan. Met een paar tips van Shuping voelde ik me vanmorgen zekerder.

Ik was wel wat zenuwachtig, maar de groep was leuk. En ze begrepen ook wel aardig wat Engels. Het is grappig om te ervaren dat als je les geeft, je degene bent die bepaalt wat de groep doet. Als je vraagt aan de groep of ze een bepaalde Engelse uitdrukking na willen zeggen, hoor je volkomen gelijk 50 man dat zinnetje herhalen. Ook zie je mensen ijverig de zin en onzin overschrijven die ik op het white board schrijf. Verder had ik een dialoog uitgeschreven, waarmee we een keer of 3 een rollenspel deden; een buitenlander die in de winkel thee komt kopen en het veel te duur vindt (haha, maar het is wel de realiteit). Sommige mensen hebben een uitstekende uitspraak en lijken vloeiend Engels te spreken. Maar als je afwijkt van de dialoog zijn ze de draad kwijt. Een beetje verlegen meisje was eigenlijk het beste. Zij kon ook zonder de tekst zelf eenvoudige zinnetjes maken.
Goed gevoel over deze ervaring. Haha, als het allemaal anders loopt met mijn plannen hier, kan ik altijd nog docent Engels worden. Marielle