Vanmorgen mijn ouders uitgezwaaid of eigenlijk zij mij. Ze zijn rond 12 uur naar Nederland vertrokken. En ik heb nog even met ze ontbeten in hun courtyard hotel bij mij om de hoek. Met zijn tweetjes stonden ze me uit te zwaaien toen ik op de fiets naar de universiteit reed. Ze zitten nu waarschijnlijk nog in de lucht. Was erg leuk samen en toch gaat het leven weer verder.
Vandaag in nieuwe klas begonnen. Grote verademing; lokaal, mensen, sfeer, alles is beter dan de vorige maanden. Heerlijk.
De laatste 4 weken zijn ingegaan. We zijn vandaag begonnen met een nieuw boek: business Chinese. En leren nu van alles over sollicitatiegesprekken, assistent managers en directeuren. Had ik eigenlijk vorige week moeten weten. Afgelopen vrijdag had ik namelijk een sollicitatiegesprek voor het regelen van mijn stage van 3 maanden. Desondanks liep het goed. Ik hoop deze week meer te horen over een paar praktische dingen. Ze willen me graag hebben, ikzelf moet dan nog beslissen of ik het wil doen. Ik heb er een goed gevoel over: het is bij de grootste theewinkelketen in Noord-China. Op de marketingafdeling. Ze gaan binnenkort (juni) een nieuwe theewinkel openen en hebben hulp nodig. Het is natuurlijk een fantastische kans om meer te leren over de theebusiness, franchiseconcepten etc. Maar ik heb ook mijn plannen met de mensen in Suzhou. En probeer te kijken of/hoe ik het een en ander kan combineren. Ok, als ik de beslissing genomen heb zet ik een link naar (engelstalige) website van het theebedrijf in mijn blog.
Monday, April 27, 2009
Thursday, April 23, 2009
Nieuwe klas
Vandaag tegen de hoofddocente gezegd dat ik van klas wil wisselen. Ik ben vanaf het begin ingedeeld in de snelste van de drie beginnerklassen, de laatste tijd zaten we met 6 mensen in een klas. Dat was aan de ene kant leuk, want we gingen vrij geconcentreerd door de stof heen. Maar ook wel erg serieus. Ik hoorde in het lokaal naast me vaak een bulderend gelach, terwijl daar bij ons geen ruimte voor leek te zijn. Dat wil zeggen, de mensen in mijn klas zijn allemaal vrij serieus (huhuh ja ik ook), ambitieus in het leren van de taal. Ik heb de afgelopen maanden geprobeerd om me op mijn gemak te voelen in mijn vaste klas. Heb getracht wat aan de sfeer te doen, ook omdat ik merkte dat 2 anderen het ook niet zo gezellig vonden. We hebben het besproken, hebben afgesproken meer geduld met elkaar te hebben etc. Heb posters op de muur gehangen om de boel op te vrolijken. Maar de chi kwam maar niet. En deze week had ik het helemaal geschoten. Ik steek misschien wat minder tijd in de lessen dan de meesten, waardoor de lessen soms te snel voor me gaan. Als ik een antwoord op een vraag wil formuleren heeft een ander het al gezegd. Was doodmoe van de zuchten over en weer als iemand (ik maar ook een ander) het antwoord niet weet.
Dus ik maak deze week nog af en ga voor de laatste maand dat ik Chinees studeer in een lachklas! Heerlijk. Ik zit een paar keer per week al met mensen uit die klas samen in de les en dan rollen de tranen soms over mijn wangen van het lachen. Ga mijn eigen juf missen, die was wel erg goed. Maar een relaxte laatste maand op de universiteit is voor mij nu belangrijker.
Verder komen mijn ouders vandaag weer terug in Beijing, na een paar dagen Suzhou en Shanghai. Bedje staat klaar.
Dus ik maak deze week nog af en ga voor de laatste maand dat ik Chinees studeer in een lachklas! Heerlijk. Ik zit een paar keer per week al met mensen uit die klas samen in de les en dan rollen de tranen soms over mijn wangen van het lachen. Ga mijn eigen juf missen, die was wel erg goed. Maar een relaxte laatste maand op de universiteit is voor mij nu belangrijker.
Verder komen mijn ouders vandaag weer terug in Beijing, na een paar dagen Suzhou en Shanghai. Bedje staat klaar.
Monday, April 20, 2009
Fumu
Sinds ruim een week zijn mijn fumu in Beijing. Goed ze om weer te zien en te horen, al lijkt het door Skype, email etc nog maar kort geleden dat ik ze zag.
Afgelopen week zijn mijn ouders met niet te evenaren enthousiasme door de Verboden Stad gelopen. Begonnen om 9 uur s morgens tot s middags 4 uur. Toch wel alle kamers aan de linkerkant van het complex gezien he?
Verder vaak met elkaar gegeten. ik heb overdag gewoon les, maar s avonds hebben we meer tijd samen. In het restaurant hier om de hoek zijn ze inmiddels vaste klant. De eerste keer bestelden we inktvisringen, kippe dingetjes, iets met groente en muizenoren (champignons). De volgende dag kon ik niet mee, maar werden ze met open armen door het personeel ontvangen. Die overigens nog precies de gerechten van de vorige dag wisten aan te wijzen en die ook weer op tafel kwamen. En de derde keer ook geloof ik.
Afgelopen weekend in Hangzhou geweest, een prachtige plaats vlakbij Shanghai. Groot meer middenin de stad en veel groen eromheen. De theeplantages beginnen eigenlijk al in de stad.
Donderdagavond met vliegtuig heen gegaan. Overdag zat ik nog op de universiteit. Was mijn wandelschoenen vergeten en nog even snel gevraagd aan mijn ouders of ze die uit mijn huis wilden meenemen. Ja, die zwarte, ze zien er ongeveer uit als sportschoenen. Niet zo'n handige aanduiding voor mijn Salomons: ik vond nl een paar kunstgrasschoenen in mijn koffer...... Rest van de tijd maar op slippers gelopen en op mam's gympen.
Veel foto's gemaakt, pap gefilmd, mam nog meer foto's. We hebben twee tempels bezocht in Hangzhou en voor sfeerrijke beelden gaat mijn moeder een behoedzame monnikenjacht niet uit de weg. Zodra er een stukje oranje om de hoek komt waaien, wordt camera in het gelid gebracht en zo onopvallend mogelijk de onwetende monnik geregistreerd.
Met stokjes eten doen we nu alledrie, bestek wordt uiteraard achteloos teruggestuurd.
Gistermorgen zijn we ieder een andere kant op gegaan. Ik heb ze smorgens vroeg op het station van Hangzhou gebracht, voor de trein naar Suzhou. Ik ben gisteren pas laat teruggevlogen. Omdart het de hele dag pieste ben ik eindelijk toegekomen aan iets wat ik al een hele tijd wilde doen. Lezen. Ik heb echt de hele dag op een sofa in Starbucks gehangen, met een boek, een Volkskrant (van 2 weken terug, maar dat boeit niet) en een kop warme chocolademelk.
s avonds naar vliegveld, maar heel erg vastgezeten in het verkeer en de zenuwen gekregen dat ik mijn vlucht niet zou halen. De taxichauffeur zag het als het hoogtepunt van de dag en heeft waar hij kon het gaspedaal vol ingetrapt. Hij zei nog: ni juede kuai bu kuai!? (wat vind je, snel he!). Hij was erg trots op zichzelf en ik ook op hem dus ik heb hem een fooi gegeven. Dat is ongebruikelijk, maar hij was er wel blij mee en ik ben de auto uitgestruikeld. Rennend via de extra snelle VIP-balie naar het vliegtuig, om er vervolgens achter te koemn dat ik mijn portemonnnee kwijt was. GVD. Had alleen nog ticket, paspoort en mobiel. Jees wat een gestress. Koffer en handtas 6X omgekeerd. Niks. In vliegtuig zo lang mogelijk mobiel aangehouden en tijdens het taxien gebeld met creditcardbedrijf en mijn bank in Nederland om alle passen te blokkeren. Met hoofd onder stoel ongeveer, zodat de stewardessen het niet zouden zien. Gelukt, dus dat voelde veilig. Een uur later moest ik een pen uit mijn tas pakken en daar zit in een hoekje....
Ok, ik heb hem dus nog. Maar die passen moeten nu weer allemaal uit Nl komen, want geblokkeerd is geblokkeerd, en -ik heb inmiddels wat ervaring- dat is een ramp. Zucht.
Ben vandaag weer gewoon naar les gegaan. We hebben weer een onmogelijke grammatica
le constructie geleerd, die geen vertaling kent in het Engels. Ik heb wel 100 zinnen geoefend vandaag met die structuur en ik geloof dat het langzaam in mijn brein zakt. Nog ruim een maand in de boeken en dan ....werken!
Afgelopen week zijn mijn ouders met niet te evenaren enthousiasme door de Verboden Stad gelopen. Begonnen om 9 uur s morgens tot s middags 4 uur. Toch wel alle kamers aan de linkerkant van het complex gezien he?
Verder vaak met elkaar gegeten. ik heb overdag gewoon les, maar s avonds hebben we meer tijd samen. In het restaurant hier om de hoek zijn ze inmiddels vaste klant. De eerste keer bestelden we inktvisringen, kippe dingetjes, iets met groente en muizenoren (champignons). De volgende dag kon ik niet mee, maar werden ze met open armen door het personeel ontvangen. Die overigens nog precies de gerechten van de vorige dag wisten aan te wijzen en die ook weer op tafel kwamen. En de derde keer ook geloof ik.
Afgelopen weekend in Hangzhou geweest, een prachtige plaats vlakbij Shanghai. Groot meer middenin de stad en veel groen eromheen. De theeplantages beginnen eigenlijk al in de stad.
Donderdagavond met vliegtuig heen gegaan. Overdag zat ik nog op de universiteit. Was mijn wandelschoenen vergeten en nog even snel gevraagd aan mijn ouders of ze die uit mijn huis wilden meenemen. Ja, die zwarte, ze zien er ongeveer uit als sportschoenen. Niet zo'n handige aanduiding voor mijn Salomons: ik vond nl een paar kunstgrasschoenen in mijn koffer...... Rest van de tijd maar op slippers gelopen en op mam's gympen.
Veel foto's gemaakt, pap gefilmd, mam nog meer foto's. We hebben twee tempels bezocht in Hangzhou en voor sfeerrijke beelden gaat mijn moeder een behoedzame monnikenjacht niet uit de weg. Zodra er een stukje oranje om de hoek komt waaien, wordt camera in het gelid gebracht en zo onopvallend mogelijk de onwetende monnik geregistreerd.
Met stokjes eten doen we nu alledrie, bestek wordt uiteraard achteloos teruggestuurd.
Gistermorgen zijn we ieder een andere kant op gegaan. Ik heb ze smorgens vroeg op het station van Hangzhou gebracht, voor de trein naar Suzhou. Ik ben gisteren pas laat teruggevlogen. Omdart het de hele dag pieste ben ik eindelijk toegekomen aan iets wat ik al een hele tijd wilde doen. Lezen. Ik heb echt de hele dag op een sofa in Starbucks gehangen, met een boek, een Volkskrant (van 2 weken terug, maar dat boeit niet) en een kop warme chocolademelk.
s avonds naar vliegveld, maar heel erg vastgezeten in het verkeer en de zenuwen gekregen dat ik mijn vlucht niet zou halen. De taxichauffeur zag het als het hoogtepunt van de dag en heeft waar hij kon het gaspedaal vol ingetrapt. Hij zei nog: ni juede kuai bu kuai!? (wat vind je, snel he!). Hij was erg trots op zichzelf en ik ook op hem dus ik heb hem een fooi gegeven. Dat is ongebruikelijk, maar hij was er wel blij mee en ik ben de auto uitgestruikeld. Rennend via de extra snelle VIP-balie naar het vliegtuig, om er vervolgens achter te koemn dat ik mijn portemonnnee kwijt was. GVD. Had alleen nog ticket, paspoort en mobiel. Jees wat een gestress. Koffer en handtas 6X omgekeerd. Niks. In vliegtuig zo lang mogelijk mobiel aangehouden en tijdens het taxien gebeld met creditcardbedrijf en mijn bank in Nederland om alle passen te blokkeren. Met hoofd onder stoel ongeveer, zodat de stewardessen het niet zouden zien. Gelukt, dus dat voelde veilig. Een uur later moest ik een pen uit mijn tas pakken en daar zit in een hoekje....
Ok, ik heb hem dus nog. Maar die passen moeten nu weer allemaal uit Nl komen, want geblokkeerd is geblokkeerd, en -ik heb inmiddels wat ervaring- dat is een ramp. Zucht.
Ben vandaag weer gewoon naar les gegaan. We hebben weer een onmogelijke grammatica
le constructie geleerd, die geen vertaling kent in het Engels. Ik heb wel 100 zinnen geoefend vandaag met die structuur en ik geloof dat het langzaam in mijn brein zakt. Nog ruim een maand in de boeken en dan ....werken!
Tuesday, April 7, 2009
Weekendje naar de Wadden
Zover weg, de Wadden, en het is enige wat ik echt mis als ik aan Nederland denk. Afgezien van vrienden en familie zo nu en dan. Tenminste een keer per jaar ging ik een weekend naar een Waddeneiland, om weg te zijn uit de stad, weg van werk, afspraken en alleen maar met veel wind, zand en duinen om me heen. Soms alleen maar vaak ook met vrienden. Een min of meer verlaten plek waar je je met een fles wijn en wat eten kan terugtrekken, waar ik eindelijk dat boek kan lezen. En dit weekend heb ik het alternatief gevonden hier in de buurt; Xizhazi. Klinkt wel exotisch he. Het is een dorp van zo’n 30 huizen dat aan het eind van de weg ligt, zo’n 2,5 uur ten noordoosten van Beijing. De weg houdt er op. Het dorp heeft een kleur: bruin. Het is er gortdroog, de bomen zijn nog niet groen alhoewel het het afgelopen weekend 26 graden was. Alle bomen houden zich nog in tot de eerste spatten vallen, hopelijk snel. Als je om je heen kijkt zie je op de kam van de omringende bergen wachttorens, een slingerde Great Wall verbindt ze. Eindelijk uit de stad dus. We zijn met een groep van 5 mensen de afgelopen dagen in dit dorp geweest, en hadden vantevoren al een kamer gereserveerd. Alhoewel ik geen idee had hoe die er uit zou zien. We hebben flessen wijn meegenomen, Serranoham (vanuit de Spaanse hoek), vers brood van Carrefour en andere dingen waarvan we verwachtten dat ze er niet te krijgen zijn. Onze kamer was geweldig. Een grote ruimte in een oud huis aan een binnenplaats (zie foto).
Voor de helft met ramen, het grootste deel echter houten vakjes met papier ervoor, in plaats van ramen. Binnenin een heel groot bed, waar met zijn 5 in hebben gelegen. Onder het (stenen) bed wordt aan de buitenkant van de kamer een vuur gestookt, zodat je s nachts het effect hebt van een electrische deken. Voordat je gaat slapen gebruik je het als een soort huiskamer; Dan klap je het matras terug en zit je op het bed wat te drinken, te eten. 
Ik heb de afgelopen dagen veel niks gedaan, inderdaad een boek gelezen in de zon, gegeten en 2 wandel/klimtochten over de muur gemaakt. Heerlijk. Ik voelde de vrijheid van een waddeneiland. Heel veel zon. Dat heeft me wel goed gedaan de afgelopen maanden. De zon schijnt vrijwel elke dag volop, ook als was het deze winter af en toe koud. Ik heb in vergelijking met Nederland dus een enorme dosis licht gehad, waardoor ik me goed voel. Klinkt alsof ik alleen maar vakantie vier hier, en laat ik het zo zeggen, als ik de gelegenheid heb, neem ik het er ook van. Nog een kleine 2 maanden studeren, daarna aan het werk. Ondertussen ben ik daarom ook bezig met het regelen van mijn stage. Die begint in juni. Ik probeer of ik in de theehandel een stage kan vinden. In Beijing, In Kunming (Zuid-China), heb ik wat vragen uitgezet bij relaties. Ik zou uiteindelijk erg graag mijn huis hier in Beijing aanhouden. Ik voel me thuis in dit huis, ook in deze stad. Als ik buiten deze stad mijn stage zou doen, zou ik daarna weer willen wonen in dit pand. Maar goed, dat heb ik niet allemaal in de hand, eens kijken hoe de komende maanden gaan lopen. Kijk er weer naar uit om te gaan werken, om iets te bedenken, te creeeren, in plaats van elke dag zoveel mogelijk op school te absorberen. 
Voor de helft met ramen, het grootste deel echter houten vakjes met papier ervoor, in plaats van ramen. Binnenin een heel groot bed, waar met zijn 5 in hebben gelegen. Onder het (stenen) bed wordt aan de buitenkant van de kamer een vuur gestookt, zodat je s nachts het effect hebt van een electrische deken. Voordat je gaat slapen gebruik je het als een soort huiskamer; Dan klap je het matras terug en zit je op het bed wat te drinken, te eten. 
Ik heb de afgelopen dagen veel niks gedaan, inderdaad een boek gelezen in de zon, gegeten en 2 wandel/klimtochten over de muur gemaakt. Heerlijk. Ik voelde de vrijheid van een waddeneiland. Heel veel zon. Dat heeft me wel goed gedaan de afgelopen maanden. De zon schijnt vrijwel elke dag volop, ook als was het deze winter af en toe koud. Ik heb in vergelijking met Nederland dus een enorme dosis licht gehad, waardoor ik me goed voel. Klinkt alsof ik alleen maar vakantie vier hier, en laat ik het zo zeggen, als ik de gelegenheid heb, neem ik het er ook van. Nog een kleine 2 maanden studeren, daarna aan het werk. Ondertussen ben ik daarom ook bezig met het regelen van mijn stage. Die begint in juni. Ik probeer of ik in de theehandel een stage kan vinden. In Beijing, In Kunming (Zuid-China), heb ik wat vragen uitgezet bij relaties. Ik zou uiteindelijk erg graag mijn huis hier in Beijing aanhouden. Ik voel me thuis in dit huis, ook in deze stad. Als ik buiten deze stad mijn stage zou doen, zou ik daarna weer willen wonen in dit pand. Maar goed, dat heb ik niet allemaal in de hand, eens kijken hoe de komende maanden gaan lopen. Kijk er weer naar uit om te gaan werken, om iets te bedenken, te creeeren, in plaats van elke dag zoveel mogelijk op school te absorberen. 
Wednesday, April 1, 2009
ben ik weer
Even geleden. Er is heel veel gebeurd. Een van de belangrijkste dingen is dat Anne-Marie hier 10 dagen is geweest. Fijn om weer bij elkaar te zijn, heel veel meegemaakt. Mooi was het.
Binnenkort komen fumu (fuqin= vader, muqin= moeder, kortweg in het Chinees fumu, ouders) langs.
Nu alleen en dat is ook goed. Verwarmingen zijn onlangs centraal allemaal uitgedraaid. Het weer houdt daar geen rekening mee, dus dat betekent extra truien aan en de airco (met warme lucht) in de klas aan, als-ie het doet. Meestal niet. Vandaag daarom s morgens met jas aan in de klas gezeten.
In de gangen is het ook koud. Om een of andere reden worden de ramen altijd tegen elkaar opengezet, ook als het vriest. Wij knallen ze geergerd dicht, Chinese studenten en de juffen zetten ze rustig weer open. Nog even vertellen wat er gebeurt als je met je jas aan naar de wc gaat. Dan valt na wat gerommel je fietssleutel in de pot. Ja echt in dat gat inderdaad. Jeeees, nooit gehad. Ook geen reserve. En dan? Dan moet die sleutel er wel uit dus. Gedverdegedver. Heb alarm geslagen onder medestudenten en die hebben onder grote hilariteit wat plastic zakken bij elkaar gescharreld. Nou ja en toen...
Nu heb ik hem weer.
Vanmiddag deed airco met warme lucht het opeens weer. Was snoeiheet in de klas, elke dag weer discussie. De mannen willen hem laag en wij hoog. Onze juf liep ondanks de hitte met haar jas aan. Toen we vroegen waarom, zei ze dat ze het koud had. Ze voelde de kou niet van buiten maar van binnen. Heb dat nog nooit iemand zo horen zeggen (als reden om een jas te dragen). Ze was volgens mij wat verdrietig en dat vind ik zo sneu, de thee hielp ook niet. Hopelijk morgen weer een warme dag.
Binnenkort komen fumu (fuqin= vader, muqin= moeder, kortweg in het Chinees fumu, ouders) langs.
Nu alleen en dat is ook goed. Verwarmingen zijn onlangs centraal allemaal uitgedraaid. Het weer houdt daar geen rekening mee, dus dat betekent extra truien aan en de airco (met warme lucht) in de klas aan, als-ie het doet. Meestal niet. Vandaag daarom s morgens met jas aan in de klas gezeten.
In de gangen is het ook koud. Om een of andere reden worden de ramen altijd tegen elkaar opengezet, ook als het vriest. Wij knallen ze geergerd dicht, Chinese studenten en de juffen zetten ze rustig weer open. Nog even vertellen wat er gebeurt als je met je jas aan naar de wc gaat. Dan valt na wat gerommel je fietssleutel in de pot. Ja echt in dat gat inderdaad. Jeeees, nooit gehad. Ook geen reserve. En dan? Dan moet die sleutel er wel uit dus. Gedverdegedver. Heb alarm geslagen onder medestudenten en die hebben onder grote hilariteit wat plastic zakken bij elkaar gescharreld. Nou ja en toen...
Nu heb ik hem weer.
Vanmiddag deed airco met warme lucht het opeens weer. Was snoeiheet in de klas, elke dag weer discussie. De mannen willen hem laag en wij hoog. Onze juf liep ondanks de hitte met haar jas aan. Toen we vroegen waarom, zei ze dat ze het koud had. Ze voelde de kou niet van buiten maar van binnen. Heb dat nog nooit iemand zo horen zeggen (als reden om een jas te dragen). Ze was volgens mij wat verdrietig en dat vind ik zo sneu, de thee hielp ook niet. Hopelijk morgen weer een warme dag.
Subscribe to:
Posts (Atom)